Όσο κρατάει ένα ανθηρό και ανυπότακτο ουράνιο τόξο
Μετά την μπόρα το απόγευμα της Δευτέρας, βγήκε ένα μεγάλο ουράνιο τόξο πάνω από τα Γιάννενα που κράτησε για ώρα, δεσμεύοντας το βλέμμα μας. Είναι περισσότερο η προσδοκία μας ότι πάντα θα υπάρχει ίαση μετά την πληγή, πάντα θα ανοίγεται η ελπίδα μετά την απογοήτευση, πάντα θα μπορεί η προσμονή να καλύπτει τον χώρο που αφήνει η συνήθεια και η αποδοχή μιας ζωής όλο και περισσότερο κοινότοπης και αδιάφορης. Όπως τουλάχιστον την νομίζουμε όλο και περισσότερο, λες και έχει στεγνώσει μέσα μας η αγωνία και η ένταση μιας ανάσας για κάτι καλύτερο, για ένα ζωογόνο αύριο.
Στις τηλεοπτικές οθόνες παρελαύνει η κυριαρχία ενός κόσμου αντεστραμμένου που έχει κάνει κανονικότητα το δίκιο του ισχυρού και περιθωριοποιεί κάθε φωνή αντίστασης, κάθε αίσθημα ελευθερίας, κάθε σημάδι που επιχειρεί να θολώσει τη γυαλάδα της εξουσίας των όπλων και του χρήματος. Ή μήπως έτσι ήταν πάντα, αλλά δεν το βλέπαμε και δίναμε μεγαλύτερη σημασία στη δύναμη της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της αδελφοσύνης;
Είναι οι εποχές που αμφισβητείται αν υπήρξαν κι άλλες μέρες, καλύτερες. Αμφισβητείται η μνήμη των ανθρώπων και των λαών για να ισοπεδωθεί κάτω από την αποδοχή της πειθάρχησης, της υποταγής και της συμμόρφωσης.
Για αυτό και δυσκολευόμαστε να βγούμε ακόμα και στο παράθυρο να δούμε αν ξάνοιξε ο καιρός, αν βγήκε ο ήλιος ή χρωμάτισε τον κόσμο ένα ουράνιο τόξο. Μέσα κλεισμένοι. Μέσα μας.
Κι έτσι θα μπορούσαμε να διαβάσουμε κι αυτό το ξέσπασμα έξω εκεί, στις πλατείες των χωριών αυτές τις μέρες, με τα νέα παιδιά αλλά και όχι μόνο, να θέλουν να ζήσουν το πανηγύρι, να θέλουν να βιώσουν τη δική τους στιγμή, σαν ένα στάσιμο δευτερόλεπτο στον χρόνο που τρέχει, στη ζωή που έχει σημασία να τη ζεις όταν της πρέπει και όχι σαν είδηση στα κανάλια, σαν ανάμνηση στα λευκώματα με τις φωτογραφίες ή σαν ακύρωση κάθε προοπτικής περιμένοντας το καλύτερο που δεν έρχεται ποτέ.
Ας το δούμε κι έτσι και όχι απλώς σαν μία φάση. Κι ας αφήσουμε τη ζωή να μας παρασύρει στο τώρα της, έστω και για λίγο. Όσο κρατάει ένα ανθηρό και ανυπότακτο ουράνιο τόξο.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στις 19-8-2025
