Ένας κόσμος ιδιοκτησίας μας
Δεν υπάρχει σημαντικότερο από την προστασία της ζωής. Αυτό διασφαλίζει η ανακωχή στη Γάζα και έχει τεράστια σημασία να ακολουθήσει και μία πραγματική συμφωνία ειρήνευσης με μακροχρόνια προοπτική. Γιατί μας διαφεύγει η σημασία της ειρήνης, γιατί τη θεωρούμε μία δεδομένη συνθήκη παρόλο που όλα μας δείχνουν ότι δεν είναι πια.
Μήπως όμως είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα; Μήπως η ειρήνη υπονομεύεται με σχέδιο από όσους επενδύουν στον πόλεμο, στην κατίσχυση, στην νίκη επί του αντιπάλου;
Ο πόλεμος δεν είναι ένα «λάθος», αλλά μία επιλογή. Επιλέγεις να επιτεθείς, επιλέγεις να σκοτώσεις ώστε να κερδίσεις εσύ, να ισχυροποιήσεις τη θέση σου. Για αυτό και η ειρήνη είναι πάντα η επιλογή όσων θέλουν να υποχωρήσουν οι δυνάμεις της επίθεσης, είναι πάντα η επιλογή όσων πιστεύουν στην ευημερία και στο δικαίωμα όλων στην ευημερία. Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην ευημερία και στη ζωή.
Η ανθρωπότητα επέλεξε μέσα από τους αντιπροσώπους της μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο να στηρίξει την ειρήνη. Προώθησε τον ΟΗΕ, ανέπτυξε τις διακρατικές σχέσεις, στήριξε την ανάπτυξη των φτωχότερων, δημιούργησε ισχυρές διακρατικές συμμαχίες.
Όχι, δεν είμαστε αφελείς να πιστεύουμε ότι αυτή η βούληση υπέρβασης του παλιού κόσμου λειτούργησε απρόσκοπτα και έφερε την υποχώρηση των πολεμικών δυνάμεων. Άλλωστε το πολιτικό υπόστρωμα ήταν πάντα ο «Ψυχρός Πόλεμος», η διπλωματία της συνεχούς ισορροπίας συχνά πυκνά με το βλέμμα στο χάος και το σκοτάδι. Και παράλληλα, διεξάγονταν σκληρές μάχες και πόλεμοι στον χώρο της αποικιοκρατίας, συνέβαιναν λιμοί και ανθρωπιστικές καταστροφές, δικτατορίες και απάνθρωπα καθεστώτα, γενοκτονίες ως τις μέρες μας.
Αλλά το μεταπολεμικό μήνυμα, η κυρίαρχη ιδέα ήταν η ειρήνευση και η προσδοκία, ο αγώνας για δημοκρατία, πρόοδο και ευημερία.
Στις μέρες μας δεν είναι σίγουρο ότι είμαστε ακόμα σε αυτή τη φάση. Είναι δεδομένο άλλωστε ότι έχουν επέλθει αλλαγές που αμφισβητούν το οικοδόμημα των τελευταίων 80 χρόνων. Οι δύο πόλεμοι στη Δύση, στην Ουκρανία και τη Γάζα, δείχνουν ακριβώς την καμπή, την τροπή των πραγμάτων.
Και σε πολιτικό επίπεδο, η ανάδειξη ακροδεξιών και αντιδραστικών δυνάμεων στις ηγεσίες ολόκληρων κρατών, δείχνει μία στροφή και των λαών σε διεξόδους που δεν εγγυώνται την κοινή πορεία, παρά μόνο την εθνική και ατομική υπερίσχυση. «Εμείς να είμαστε καλά», είναι το μήνυμα. Οι δικές μας κρατικές οικονομίες να ευημερούν εις βάρος των άλλων, δεν πειράζει και σε αναλογία, το δικό μας ατομικό σπίτι, να στέκεται κι ας καταρρέει ο κόσμος όλος.
Είμαστε πάνω σε ένα κύμα αντιδραστικής μετάβασης σε έναν κόσμο που δεν τον ξέρουμε πώς θα είναι, αλλά θέλουμε κατά βάση να είναι δικός μας, ιδιοκτησία μας. Από αυτό το σημείο ξεκινάνε όλα όσα βλέπουμε να εξελίσσονται.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στις 14-10-2025
