Το πιο θετικό με την πανδημία είναι ότι έσπασε όλους τους γνωστούς δεσμούς και όρια. Κυρίως διέλυσε τις βεβαιότητες. Αλλά αυτό δεν μπορούμε να το εκτιμήσουμε τώρα που έχει διαλυθεί και κάθε αίσθημα ασφάλειας παρασύροντας το έδαφος πάνω στο οποίο στηριζόμαστε. Τίποτα θετικό δεν μπορείς να δεις μέσα σε μία τόσο αρνητική κατάσταση.
Περισσότερο δημιουργείται εδώ μία υπόμνηση για το μέλλον, υφαίνεται ένα χαλί, ένα πλαίσιο πάνω στο οποίο θα μπορέσουμε να ξαναπατήσουμε με γυμνά πόδια, με ασφάλεια δηλαδή, στο μέλλον, όταν θα βγούμε από αυτήν τη σκοτεινή περίοδο.
Περισσότερο μοιάζει με μία παρακαταθήκη.
Και είναι και λίγο αισιόδοξο να ξέρεις ότι την επόμενη μέρα, δεν θα μπορεί κανείς με βεβαιότητα να εξουσιάζει τον χώρο και τον χρόνο σου, όταν όλοι θα θυμούνται ότι αρκεί ένας ιός για να διαλύσει πλαίσια και στηρίγματα και βάσεις.
Αλλά ακόμα ίσως να είναι νωρίς να αισιοδοξούμε για αλλαγές στο μέλλον όσο προσδοκούμε να δούμε αλλαγές αύριο και μεθαύριο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
