Άρθρο του Κωνσταντίνου Γάτσιου
Στο θέμα της φύλαξης των πανεπιστημίων η κυβέρνηση πολιτεύεται άστοχα. Αντί να οικοδομήσει την πολιτική της πάνω στην ουσιαστική αντιπαράθεση εξασφαλίζοντας μία ευρεία συναίνεση, κοινωνική και κοινοβουλευτική, έχει μεταφέρει τη σύγκρουση σε ένα άλλο, δευτερεύουσας σημασίας και ιδεοληπτικού χαρακτήρα, πεδίο, υπονομεύοντας την ίδια την επίλυση του προβλήματος.
Η αντιμετώπιση του υπαρκτού και, σε περιπτώσεις ορισμένων ΑΕΙ, ιδιαίτερα οξυμένου προβλήματος ασφάλειας έπρεπε, όπως πρότεινα πριν τρεις μήνες (1-11-2020), να επιδιωχθεί με διοικητικές και λειτουργικές παρεμβάσεις «από τα μέσα»: δημιουργία διεύθυνσης φύλαξης σε κάθε ΑΕΙ στελεχωμένη με εξειδικευμένο προσωπικό ασφάλειας, έλεγχος εισόδου, κάμερες κλπ. Η αστυνομία καλείται όταν διαπράττονται παράνομες πράξεις. Καλείται, έρχεται και εισέρχεται. Και συλλαμβάνει. Ο επικεφαλής φύλαξης αναφέρεται στον πρύτανη, ο οποίος λογοδοτεί για ζητήματα που προκύπτουν από την τυχόν πλημμελή φύλαξη του ιδρύματος (από την κλοπή ή την καταστροφή δημόσιας περιουσίας έως την ανεξέλεγκτη διακίνηση ναρκωτικών στις φοιτητικές εστίες) – δεν είναι «ανεύθυνος άρχων». Αυτό είναι το ευρωπαϊκό παράδειγμα. Σε αυτόν τον καμβά έπρεπε να διεξαχθεί η δημόσια συζήτηση. Ένα από τα καλά που θα προέκυπταν θα ήταν να αποκαλυφθούν στους πολίτες οι κήρυκες της καταστροφικής συντήρησης και αδράνειας – εκείνοι που θέλουν τα πράγματα να συνεχίσουν ως έχουν.
Η κυβερνητική επιλογή της «απ’ έξω» λύσης, με τη θεσμοθέτηση αστυνομικού σώματος μέσα σε κάθε πανεπιστήμιο υπό τις εντολές του αρχηγού της αστυνομίας ή του αρμόδιου υπουργού, πέραν της αμφίβολης αποτελεσματικότητας (και συνταγματικότητας) και πέραν της ευρωπαϊκού επιπέδου «πρωτοτυπίας» που τη χαρακτηρίζει, κάνει και κάτι άλλο: μετατρέποντας το ερώτημα «φύλαξη ή ασυδοσία» στο «αστυνομία ή όχι αστυνομία», διασπά το μέτωπο της πλειοψηφίας, που ναι μεν θέλει ισχυρή φύλαξη αλλά όχι αυτού του τύπου, και επιτρέπει, επιπλέον, σε εκείνους που θέλουν τα πανεπιστήμια να παραμείνουν ξέφραγο αμπέλι να «κρυφτούν» πίσω από το «όχι στην αστυνομία». Ποιοι, άραγε, να τρίβουν τα χέρια τους;
Στα αμερικανικά πανεπιστήμια, ο κωδικός 101 αναφέρεται στα εισαγωγικά μαθήματα του πρώτου έτους. Δυστυχώς, στο καθ’ ημάς μάθημα «Πολιτική 101» η κυβέρνηση μένει μετεξεταστέα. Καλό θα ήταν να μελετήσει λίγο περισσότερο: ειδικά τη σχετική πρόταση νόμου που κατέθεσε στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής.
