Τα νέα μέτρα για τον περιορισμό των μετακινήσεων που ισχύουν από σήμερα δεν είναι προφανώς νέα αλλά παλιά. Άλλωστε τι νέο να υπάρχει που δεν το ξέρουμε πια. Κάτι πήγε να ακουστεί για εφαρμογές στο κινητό και νέους κωδικούς, αλλά έχουμε μάθει πλέον και τις αδυναμίες της κυβέρνησης, μια εκ των οποίων είναι ότι προσέχει επικοινωνιακά και δεν θέλει να εκτίθεται με δυσάρεστες αλήθειας. Γιατί αν έπρεπε να ειπωθεί μία αλήθεια είναι ότι χωρίς εμβόλια δεν μπορεί να εννοείται η μείωση των μέτρων.
Θα μπορούσε άραγε να υπάρχει μία άλλη κατεύθυνση; Σε όλη την Ευρώπη λίγο πολύ ακολουθείται μία κοινή γραμμή. Η πολιτική στην Ελλάδα μοιάζει περισσότερο με τη γαλλική που προβλέπει μεγάλο περιορισμό των μετακινήσεων. Το πρόβλημα όμως στην Ελλάδα είναι ότι δεν έχει προωθηθεί αποφασιστικά η τηλε-εργασία πιθανά λόγω και ελλείψεων τεχνολογικών στον χώρο της εργασίας, ενώ και η οικονομία εξαρτάται από τις μικρές επιχειρήσεις που πλήττονται από τα κλεισίματα και αυτό έχει αποτύπωμα πια και στα έσοδα των νοικοκυριών.
Η μακρά αναφορά στην «ατομική ευθύνη» θα έπρεπε ίσως να συνδυαστεί και με την ατομική γνώση των μέτρων άρα και μία μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους πολίτες ότι θα τα τηρούν. Φαίνεται ότι η κυβέρνηση το φοβάται αυτό. Κι έχει αποδειχτεί ότι το lockdown πιάνει μειώνοντας την πίεση στα νοσοκομεία. Για αυτό και από πέρυσι βλέπουμε το ίδιο έργο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
