Η κούραση έχει γίνει ένα πια με τις συνθήκες που ζούμε, ένας τρόπος ζωής. Θυμηθείτε πόσα χρόνια συζητάμε για το πόσο κουρασμένοι νιώθουμε. Κλείσαμε δεκαετία από όταν η κρίση έπεσε πάνω στις πλάτες μας. Και από τότε είναι σαν μην έλειψαν ποτέ και οι κρίσεις και αυτά τα επεισόδια με την αίσθηση ότι δεν αντέχουμε άλλο,
Αυτή η παρατεταμένη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, μία αίσθηση διαρκούς κινδύνου, ότι κάτι θα μας συμβεί ανά πάσα στιγμή, δεν μπορεί προφανώς και να μας βγει και σε καλό.
Θα περάσει η κρίση και η πανδημία και θα νιώθουμε ακόμα ότι είμαστε εγκλωβισμένοι. Δεν θα μπορούμε να κάνουμε το επόμενο βήμα.
Βέβαια ίδιον του ανθρώπου είναι η προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Αλλά δεν είναι εύκολο πάντα να νιώθεις τη στιγμή που απαιτείται η αλλαγή. Ακόμα και αν ασυνείδητα τείνεις να προσαρμόζεσαι, η κατάσταση παγίωσης στέλνει δυνατότητα ερεθίσματα. Πρέπει να φτάσουμε ως το σημείο που η κίνηση προς τα εμπρός θα μας γίνει συνείδηση.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
