Οι μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις της Πέμπτης σε όλη τη χώρα δείχνουν ότι αντέχει αυτό το κύμα διαμαρτυρίας μετά την τραγωδία των Τεμπών. Είναι αξιοσημείωτη αυτή η αντοχή όσων κινητοποιούνται αφενός γιατί ήδη υπάρχει ένα κόστος για όσους απεργούν, αφετέρου γιατί δεν είχαμε συνηθίσει να υπάρχει τόσο κόσμος που βγαίνει στους δρόμους.
Η κυβέρνηση επιδιώκει να μειώσει τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης και χρησιμοποιεί όχι μόνο επικοινωνιακές τακτικές, αλλά και πολιτικές που προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία της διαμαρτυρίας. Εδώ όμως δεν έχουμε μία συνηθισμένη διαμαρτυρία, αλλά μία κατάσταση γενικευμένης και ολικής κριτικής στην κρατική εξουσία για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τις δημόσιες υπηρεσίες και την προστασία της ζωής των ανθρώπων. Ο κόσμος στους δρόμους δεν θέλει μόνο να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα Τέμπη-κάτι που θεωρεί αυτονόητο- αλλά πολλά περισσότερα και κυρίως την εγγύηση του κράτους ότι η ζωή στην Ελλάδα θα είναι ποιοτική και οι υπηρεσίες που δίνονται θα προωθούν την ευημερία. Ακούγεται λίγο κοινότοπο σε όσους έχουν μάθει να χρησιμοποιούν τις λέξεις ως βιτρίνα και μόνο χωρίς να νοιάζονται και για τις έννοιες που μεταφέρουν. Αυτή τη στιγμή όμως για πολύ κόσμο οι λέξεις έχουν νόημα. Κι όταν λέμε ασφαλείς και γρήγορες μετακινήσεις εννοούμε ακριβώς μία ζωή ποιότητας και ευημερίας.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, έχει ανοίξει και μία συζήτηση για το κατά πόσον επηρεάζεται το πολιτικό σύστημα, τι θα γίνει με τις εκλογές κλπ. Από τη στιγμή που μιλάμε για μείζονα κρίση- και ως τέτοια πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε- είναι προφανές ότι θα επηρεαστούν και η κυβέρνηση και τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα. Ας ξεχνάμε ότι ζούμε και σε απρόβλεπτους καιρούς με έναν πόλεμο στην Ευρώπη, με μία νέα κρίση με τράπεζες στις ΗΠΑ, με φόντο την πανδημία κλπ. Σε τέτοιους καιρούς όμως είναι που χρειαζόμαστε την πολιτική και τη ενεργή δημοκρατία.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
