Ένας λόγος που δεν έβγαινα και πολύ στην πόλη όλον αυτόν τον καιρό, πέραν των βασικών αναγκών, είναι ότι δεν μου άρεσαν οι περιορισμοί. Πώς να πας στην αγορά με όλα αυτά τα μέτρα; Όχι ότι διαφωνούσα με τα μέτρα, αλλά όχι ότι και τα ανεχόμουν και εύκολα. Οπότε δεν έβγαινα και βόλτες. Και η μάσκα είναι κουραστική, ειδικά όταν φοράς διπλή τις περισσότερες ώρες όπως εγώ.
Όσο κι αν προσπαθούμε να εξωραΐσουμε συνεπώς την εικόνα με τα click away κλπ, το πρόβλημα της αγοράς και της οικονομίας ήταν ότι δεν μπορεί να κινηθεί τίποτα ουσιαστικά με τόσους περιορισμούς.
Από την άλλη πλευρά, μάθαμε και κάτι ακόμα. Μάθαμε ότι η πιστή τήρηση των μέτρων δεν προστατεύει μόνο εμάς σε ένα μεγάλο βαθμό, αλλά και τους άλλους κι έτσι περιορίζει τη διασπορά. Για αυτό και δεν ανεχόμουν εύκολα, προσωπικά, τον καταστηματάρχη που είχε τη μάσκα κάτω από τη μύτη ενώ απαιτούσε από μένα να τη φοράω κανονικά. Ή αυτόν που έφτιαχνε τον καφέ στο take away. Έκοψα πολλούς τέτοιους επαγγελματίες.
Κι αυτό τελικά, όχι γιατί έχω μία τυπική εμμονή με τον νόμο-, αν και πιστεύω ότι οι νόμοι υπάρχουν για να τηρούνται. Αλλά γιατί πιστεύω ότι αυτός που ενώ ζει από τη δουλειά του δεν είναι τυπικός στα μέτρα της δουλειάς του, ίσως να μην είναι καλός επαγγελματίας και σε πιο φυσιολογικές καταστάσεις. Αυτός που δεν απολυμαίνει σήμερα σωστά με την πανδημία, μάλλον δεν θα το έκανε και πριν και δεν θα το κάνει και μετά την πανδημία. Κι ο πελάτης που δεν σέβεται το χώρο και τη δημόσια υγεία, μάλλον δεν το έκανε και πριν του επιβληθεί η μάσκα.
Η υπεύθυνη στάση δεν θα έπρεπε να είναι θέμα νομικής επιβολής.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
