Η συζήτηση για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή, παίρνει νέες διαστάσεις όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις τεράστιες καταστροφές και απώλειες ζωών.
Συμβαίνει τώρα σε όλον τον πλανήτη και η αντιμετώπιση της κατάστασης με τα σημερινά δεδομένα δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Οσο ήταν μακριά το πρόβλημα, κάπου στους πάγους της Αρκτικής που έλιωναν ένιωθες ότι υπήρχαν περιθώρια. Τώρα που το κλίμα συνδυάζεται με μεγάλες πυρκαγιές και πλημμύρες δίπλα στο σπίτι σου, είναι αλλιώς.
Και πάλι όμως δεν είναι ακόμα καθαρό ποιος είναι ο δρόμος της λύσης.
Σίγουρα πρέπει να υπάρξει διεθνής συμφωνία που σημαίνει ότι μεγάλες εθνικές οικονομίες και πανίσχυρες πολυεθνικές της καπιταλιστικής παραγωγής πρέπει να κάνουν γενναία και κυρίως ταυτόχρονα βήματα προς έναν διαφορετικό δρόμο. Δεν διαφαίνεται προς το παρόν κάτι τέτοιο.
Στο δικό μας επίπεδο των πολιτών, πρέπει να αποσαφηνιστεί ότι το ζήτημα δεν είναι να διατηρήσουμε μερικούς «πράσινους» χώρους, όπως κάποια δάση ή πάρκα. Το ζήτημα είναι η ποιότητα ζωής μας να περιλαμβάνει ως πυλώνα την ισορροπία με το περιβάλλον. Κι αυτό σε πλανητική επίσης βάση. Κάτι που φαίνεται επίσης πολύ μακρινό.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
