Αυτές τις μέρες, μέρες πυκνές από γεγονότα και εξελίξεις, επιβεβαιώνονται και κάποιες βασικές τάσεις στη διάδοση των πληροφοριών. Για παράδειγμα, όλοι μας έχουμε την τάση να κρατάμε εκείνες τις πληροφορίες που επιβεβαιώνουν αυτά που ήδη γνωρίζουμε (προκατάληψη επιβεβαίωσης) και να αφήνουμε απ΄ έξω σχεδόν ό,τι δεν ταιριάζει με όσα ήδη ξέρουμε. Επίσης, πολλές σκέψεις μας καταλήγουν και σε αποφάσεις που ταιριάζουν με τις επιθυμίες μας και όχι κατά ανάγκη με την ψυχρή λογική. Ας προσθέσουμε στο μίγμα και την τάση να μη δεχόμαστε πολλές πληροφορίες μαζί γιατί δεν θέλουμε να τις επεξεργαστούμε όλες μαζί. Λίγο πολύ, όλοι μας περνάμε από τέτοιες φάσεις, είναι ανθρώπινο.
Παρ’ όλα αυτά ακριβώς γιατί ξέρουμε ότι υπάρχει ανάγκη λόγω των δύσκολων καιρών που περνάμε, αλλά και έχουμε πάγια ανάγκη για σωστή πληροφόρηση, θα πρέπει σε περιόδους που απαιτούν ένταση προσοχής να ανταποκρινόμαστε με εγρήγορση. Αλλά άλλες φορές δεν το κάνουμε κι άλλες φορές δεν μπορούμε.
Για αυτό και βλέπεις γύρω μας και πολύ κόσμο που δεν πολυασχολείται με το θέμα των παρακολουθήσεων για να πούμε για ένα από τα μεγάλα θέματα των ημερών. Είτε γιατί πιστεύει ότι δεν τον αφορά, είτε γιατί δεν μπορεί να αφομοιώσει όλες τις πληροφορίες, είτε γιατί έχει σοβαρότερα προβλήματα στην προσωπική του ζωή να αντιμετωπίσει.
Στη χώρα μας, όμως έχει διαταραχθεί και συνολικά η ισορροπία στον ρόλο που μπορεί να επιτελέσει η πολιτική ή τα μέσα ενημέρωσης, έχει χαθεί η αξιοπιστία τους, όπως και η οριοθέτηση του σημαντικού από το ασήμαντο κάτι που γεννά ακόμα περισσότερη αδιαφορία και απολιτικοποίηση.
Και το πρόβλημα πια δεν είναι μόνο η κομματικοποίηση ή η εξάρτηση από ισχυρά συμφέροντα. Ούτε η έλλειψη ηθικών κανόνων στη δημόσια σφαίρα, η απουσία ηθικού κώδικα αξιών σε όσους εκφράζονται δημόσια. Υπάρχουν προφανώς όλα αυτά. Ο μεγαλύτερος όμως, κίνδυνος στην Ελλάδα είναι η απομάκρυνση από το πολιτικό, όλο και περισσότερων πολιτών, η άρνησή τους να αναλάβουν την υποκειμενική ευθύνη συμμετοχής, η ισοπέδωση του «όλοι ίδιοι είναι» και η πρόσδεση στο άρμα ενός άκρατου, ηδονιστικού ατομισμού που προτάσσει την ικανοποίηση των ατομικών επιθυμιών «εδώ και τώρα» και ας καεί το σύμπαν γύρω.
Δεν κινδυνεύουμε καν από τον πολιτικό λαϊκισμό, αλλά από την αδιαφορία και για τον λαϊκισμό και για την διαφθορά και για την υποβάθμιση της δημόσιας σφαίρας και της δημοκρατίας και για τα πάντα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
