Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κρύα καρδιά;
Υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται ότι ο καθένας μας, έχει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί;
Υπάρχουν μοντέλα, που δίνουν αντικειμενικές και αμερόληπτες εκτιμήσεις της κάθε κατάστασης;
Υπάρχει μοντέλο που να περιορίζει την πανδημία, που να εφαρμόζεται και οι πολίτες να καλούνται να το εφαρμόσουν, ανεξάρτητα αν είναι, στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στα Γιάννενα…;
Για την κάθε περιοχή θα έπρεπε να έχει οριστεί και μια συνάρτηση πανδημίας, μια συνάρτηση μεταδοτικότητας, μια συνάρτηση αντοχής του πληθυσμού, μια συνάρτηση… και αυτό, μαθηματικά, μπορεί να γίνει.
Γιατί διαφορετικά θα συνεχίζεται να μην αποδίδουν οι πολιτικές των πολιτικών! Γιατί διαφορετικά θα συνεχίζεται να θυσιάζονται σημαντικοί κοινωνικοί θεσμοί, ατομικές ελευθερίες, δικαιώματα στη μόρφωση, στην υγεία, στην εργασία, στα συνταγματικά, κατοχυρωμένα δικαιώματα… Εκτός και αν αυτός είναι ο στόχος μας και ψάχνουμε να λύσουμε τη δυσεπίλυτη εξίσωση, δίνοντας τη λύση “οι πολίτες φταίνε και ο ιός!”
Εκτός και αν δίνουμε τη λύση: Αναστολή κριτικής και δημοκρατικών διαδικασιών, στη λήψη των αποφάσεων.
Όταν δε μπορείς να λύσεις την εξίσωση, μην προσφεύγεις σε συκοφαντίες, στις όχι αλήθειες, για να καλύψεις τις αδυναμίες σου, τις ανικανότητές σου.
Κανένας δεν πρέπει να κρύβεται πίσω από τους αλγορίθμους και την υποθετική αντικειμενικότητα ” των μοντέλων”, ρίχνοντας την ευθύνη στον άλλο, στους άλλους.
Αποφεύγουμε τις πολιτικές που αφήνουν μόνιμες ουλές στο σώμα της κοινωνίας;
Η αγάπη, ζεσταίνει την καρδιά.
Γιώργος Μακρίδης
