Δε χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια για να ξεφύγει μία κατάσταση και από σοβαρή, να γίνει αστεία και στη συνέχεια να φτάσει στη γελοιότητα. Γι’ αυτό καλό θα είναι, να υπάρχει ένα μέτρο…
Δεν το έλεγαν τυχαία οι πρόγονοί μας, το «παν μέτρον άριστον…»
Να κάνουμε θέμα ναι, να πούμε κι ευχαριστώ, επίσης ναι, αλλά να πανηγυρίζουμε γιατί μας δίνουν φώτα, μεγάφωνα και θερμοσίφωνες, που δεν ξέρουμε κιόλας που και αν θα τα χρησιμοποιήσουμε, δεν το λες και σοβαρή πολιτική…
Επικοινωνία ναι, αλλά δε γίνεται μόνον με αυτήν… Ή μήπως γίνεται κι εμείς κοιμόμαστε στα χαμομήλια;
Έκπληξη λέει πρώτου μεγέθους το ότι στις ΗΠΑ, οι δύο στους τρεις ενήλικοι Αμερικανοί πολίτες δεν γνωρίζουν ότι έξι εκατομμύρια Εβραίοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος…
Και δεν τα γράφουν οι Αμερικανοί, αλλά τα γράφουμε εμείς στην Ελλάδα…
Που βλέπουμε σχεδόν σε κάθε εθνική επέτειο να γίνονται γκάλοπ με ερώτημα «τι γιορτάζουμε σήμερα» και οι απαντήσεις είναι χειρότερες…
Κυρίως από τα παιδιά… Αλλά μήπως κι αυτά δε γίνονται ενήλικες;
Τι νομίζετε; Ότι αποκτούν ξαφνικά μεγαλύτερη ευρύτητα σκέψης και γνώσης;
Οι αλήθειες, ακόμη και οι πιο «πικρές» θα πρέπει να λέγονται, έτσι δεν είναι;
Απλώς, όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο και λες αυτό που σκέφτεσαι δυνατά, θα πρέπει να προσέχεις λίγο περισσότερο…
Μετά από επτά και πλέον ώρες συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου, ο δήμαρχος προφανώς το ξέχασε και λίγο πριν τις 2 τα μεσάνυχτα είπε ότι πολλοί εργαζόμενοι που μπαίνουν σε διαδικασία κινητικότητας στη δημόσια διοίκηση, δεν προτιμούν τους δήμους (γιατί έχουν δουλειά), αλλά άλλους φορείς της δημόσιας διοίκησης…
Όπως είναι για παράδειγμα το πανεπιστήμιο, «… όπου μπορείς να λουφάρεις πολύ περισσότερο και σας διαβεβαιώνω γι αυτό. Αν κάποιος είχε να επιλέξει μεταξύ οικονομικής υπηρεσίας του δήμου και του πανεπιστημίου, και ο Άρης (σ.σ εννοεί τον κ. Μπαρτζώκα) μπορεί να το διαβεβαιώσει, θα διάλεγε το πανεπιστήμιο».
Και ήταν και η πρώτη συνεδρίαση του δημ. συμβουλίου, που μεταδιδόταν σε απευθείας σύνδεση…
Το τι γίνεται με εργαζόμενους του πανεπιστημίου μπορείτε να το φανταστείτε…
Μερικά πράγματα όμως, όσο κι αν «πονάνε» ή δεν είναι καλό ή δε θέλουμε να ακούγονται, είναι αλήθεια, πώς να το κάνουμε…
Γι’ αυτό γράψαμε για «πικρή αλήθεια» στην αρχή, μόνον που ο δήμαρχος μάλλον δεν ήταν συγκεντρωμένος εκείνη την ώρα και του ξέφυγε, αυτό που και άλλοι θέλουν να πουν ή το λένε κιόλας… Απλώς δεν έχουν την ιδιότητα του δημάρχου…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
