Ούτε οι υπογραφές για την παραχώρηση του κτιρίου στη Δομπόλη, ούτε η χθεσινή έγκριση από το Κεντρικό Αρχιτεκτονικό Συμβούλιο του υπ. Περιβάλλοντος, είναι άνευ σημασίας για την πόλη…
Τουναντίον, πρόκειται για δύο σημαντικές εξελίξεις σε υποθέσεις που έρχονται από το παρελθόν, (για το Πάρκο Πυρσινέλλα) ή που ανακινήθηκαν από την παρούσα δημοτική αρχή, (παραχώρηση κτιρίου Δομπόλη)…
Να τα ξεπεράσουμε γρήγορα τα τυπικά και διαδικαστικά όμως και να πάμε στην ουσία και για τις δύο υποθέσεις…
Γιατί εκεί που κολλάμε συνήθως και στην πόλη και στη χώρα, είναι, όταν πρόκειται να υλοποιήσουμε…
Στην πράξη δηλαδή, γιατί στη θεωρία, καλά τα πηγαίνουμε…
Για το κτίριο στη Δομπόλη πλέον υπάρχει η δέσμευση της δημοτικής αρχής, να προσέλθει σε διάλογο με τις παρατάξεις στο δημ. συμβούλιο, και εμείς θα προσθέταμε μετά από αυτό και με άλλους φορείς της πόλης…
Δεν πρόκειται άλλωστε για ιστορία που θα τελειώσει εντός της θητείας της σημερινής δημοτικής αρχής, πιθανότατα ούτε στο τέλος της επόμενης…
Ας μπουν όμως οι βάσεις, για να ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε, με ποιον τρόπο θα το κάνουμε και κυρίως από πού θα βρούμε πόρους για να το χρηματοδοτήσουμε…
Στο Πάρκο Πυρσινέλλα μάλλον είναι πιο βατά τα πράγματα, αφού ένας – ένας ξεπερνιούνται οι σκόπελοι, όπως ήταν χθες και η έγκριση από το Κεντρικό Αρχιτεκτονικό Συμβούλιο…
Εκεί υπάρχει μελετητική ωριμότητα, αλλά το μυστικό βρίσκεται στην ένταξη του έργου στο Ταμείο Ανάκαμψης…
Αν γίνει εφικτό αυτό και μάλιστα το συντομότερο δυνατό, τότε πραγματικά μπορούμε να ελπίζουμε, ότι σε εύλογο χρονικό διάστημα, το Πάρκο Πυρσινέλλα μπορεί να ξαναγίνει το στολίδι στην είσοδο της πόλης και ακόμη καλύτερο…
Επιστρέφοντας χθες από τα μπλόκα των αγροτών στην Άρτα, κάναμε τη διαδρομή από την παλιά εθνική οδό και είχαμε την ευκαιρία να «περιηγηθούμε» στο νεκροταφείο πλατάνων…
Ο ποταμός Λούρος παρουσιάζει μία απόκοσμη εικόνα, λόγω της ασθένειας από την οποία έχουν προσβληθεί τα πλατάνια…
Και θα έλεγε κάποιος, ότι έτσι κι αλλιώς, τον Φεβρουάριο, αυτή ήταν η εικόνα, αφού δεν υπάρχουν φύλλα στα δένδρα, όμως υπάρχει μία μεγάλη διαφορά…
Ότι σε πολλά σημεία του ποταμού, η κοίτη έχει καθαριστεί στο πλαίσιο διάφορων εργολαβιών που έγιναν και άλλων που εξελίσσονται για την απομάκρυνση των άρρωστων δένδρων…
Έτσι, από το Τέροβο και προς την Κλεισούρα, όπου οι εργασίες έχουν προχωρήσει σημαντικά, η εικόνα είναι πραγματικά απόκοσμη και αποκαρδιωτική, αφού έχουν κοπεί εκατοντάδες πλατάνια και το τοπίο έχει αλλάξει τελείως…
Νομίζουμε, ότι πέραν των άλλων, οι αρμόδιες υπηρεσίες θα πρέπει να κινηθούν για την φύτευση νέων δένδρων, κατάλληλων για την κοίτη του ποταμού, γιατί διαφορετικά το νερό θα παρασύρει σύντομα τα πάντα στο πέρασμά του…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
