Η παγκόσμια ανησυχία για την πιθανότητα πολέμου μεταξύ Ουκρανίας – Ρωσία, μοιάζει να χάνεται ως ένα βαθμό μέσα στη δίνη που προκαλεί η πανδημία δύο χρόνια τώρα, αλλά και το σοκ της ακρίβειας που χτυπά τις περισσότερες χώρες. Ακρίβεια που έχει άμεση σχέση με την πολεμική ένταση αφού ένα από τα επίδικα είναι η πρόσβαση στην ενέργεια.
Πέρα από τις γεωπολιτικές αναλύσεις για τα αίτια που πυροδοτούν τα σενάρια πολέμου, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο πόλεμος εισάγεται ως μέρος της επικαιρότητας σήμερα. Γενιές και γενιές Ευρωπαίων, μεγάλωσαν μετά τον μεγάλο πόλεμο του ’40, ότι η ειρήνη ήταν μία συνθήκη δεδομένη, αυτονόητη. Έπρεπε να φτάσουμε στη δεκαετία του ’90 για να δούμε να ξεσπά ένα σπαρακτικός εμφύλιος μεταξύ των πλευρών της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας για να δούμε ότι τελικά ο πόλεμος δεν είναι και τόσο μακριά. Τότε έγινε προσπάθεια να θεωρηθεί μία «βαλκανική» ιδιαιτερότητα, αλλά φαίνεται ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όπως τα περιγράφουν τα στερεότυπα που δημιουργούν οι ισχυροί.
Αλλά και η οικονομική κρίση του 2008-2010 έμοιαζε να έρχεται απροσδόκητα προκαλώντας την οδυνηρή έκπληξη των υπερδανεισμένων και χειμαζόμενων νοικοκυριών.
Με αποκορύφωμα των «εκπλήξεων» την πανδημία, η οποία προκάλεσε και ένα σοκ σε όσους πίστευαν ότι δεν μπορεί να τους συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ένα μέρος των θεωριών συνομωσίας προέρχεται κι από όσους είναι βέβαιοι ότι όλες αυτές οι κρίσεις δεν είναι «φυσιολογικές» για τη ζωή στον προηγμένο κόσμο της ευημερίας, της αιώνιας ανάπτυξης και της προσδοκίας για πλούτο και ατομική επιτυχία.
Και ίσως να ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε τα στερεότυπα και τα αυτονόητα. Ζούμε ήδη σε περιόδους που η κρίση είναι περισσότερη από την ηρεμία. Ίσως να είναι και η κρίση μέρος μίας «κανονικότητας». Κι αυτό θα έπρεπε να μας κάνει να σκεφτούμε και περισσότερο για το πόσο αγώνα χρειάζεται τελικά η επίτευξη της ειρήνης, της δημοκρατίας και της ευημερίας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
Από την εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
