Με τη μείωση των μετακινήσεων με αυτοκίνητο λόγω της αύξησης της βενζίνης, μείωσα και τον χρόνο που ακούω ραδιόφωνο. Γιατί με τα χρόνια άκουγα κυρίως στο αυτοκίνητο. Κάπως έχει πιεστεί ο χρόνος μας, στα χρόνια της κρίσης ειδικά και πολλές συνήθειες χάθηκαν κι αυτές. Όταν όλα είναι πιεστικά, πώς να έχεις την ησυχία και τη διάθεση να ακούσεις μία ραδιοφωνική εκπομπή που απαιτεί ένα ελάχιστο συγκέντρωσης.
Σαν αντιστάθμισμα, προσπαθώ πια να ακούω ραδιόφωνο όταν δουλεύω το πρωί στο σπίτι. Έχοντας αυξήσει τον χρόνο δουλειάς από το σπίτι με τις καραντίνες και τους περιορισμούς, και με το πλεονέκτημα να δουλεύουμε εμείς στις εφημερίδες στα γραφεία μετά το μεσημέρι, έδωσα χώρο στο ραδιόφωνο και το πρωί. Τώρα όμως, στο φόντο της δουλειάς. Και είτε τρέχει δίπλα από ένα ραδιόφωνο είτε μέσα από τον υπολογιστή ως web radio, αλλά όμως και στις δύο περιπτώσεις ως συνοδό, και όχι κυρίαρχο στο χώρο. Οπότε είναι και δύσκολο να ακούω ενημερωτική εκπομπή αν παράλληλα πρέπει να συγκεντρωθώ κι εγώ στα δικά μου. Κι αυτό δίνει περισσότερο χώρο στη μουσική και τα μουσικά ραδιόφωνα χωρίς πολύ σχολιασμό.
Ανεβαίνει συνεπώς ο χρόνος του ραδιοφώνου ως «παλιού» μέσου που αντέχει ακόμα, αλλά περισσότερο συνοδεύει την καθημερινότητα με μουσική. Οι μεταμορφώσεις του χρόνου και των μέσων σε καιρούς αλλαγών και συμπίεσης.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
