Όσο θα πάμε προς τις εκλογές θα βλέπουμε και τάσεις προσχωρήσεων από το ένα κόμμα στο άλλο. Υπάρχουν μετακινήσεις στελεχών, αλλά και τα κόμματα θέλουν να δείξουν ότι έχουν ρεύμα και στους απέναντι, ότι συσπειρώνουν ευρύτερες δυνάμεις.
Ας σημειώσουμε τρεις βασικές αρχές για όποιον αποφασίζει να μετακινηθεί:
1. Όταν πηγαίνεις στο άλλο κόμμα, αυτός που κερδίζει περισσότερο είναι το κόμμα κι όχι εσύ. Εσύ θα ψάχνεις να βρεις την ψήφο σου σε μία εκλογική βάση που ψηφίζει αυτούς που γνωρίζει ήδη και θεωρεί δικούς της-, δικαιολογημένα ως ένα βαθμό αφού έχουν δοκιμαστεί στα δύσκολα μαζί.
2. Αν περάσουν τα χρόνια και ανακαλύψεις αίφνης ότι σε εμπνέει ένα κόμμα εξουσίας με το οποίο μέχρι τότε δεν είχες και μεγάλη σχέση ή ήσουν και απέναντί του, κάτα πάσα πιθανότητα δεν θα το προλάβεις στη στροφή που παίρνεις και θα πας ευθεία προς τα έξω. Είναι θέμα συγχρονισμού.
3. Στην πολιτική ο κόσμος αναγνωρίζει πόσο συμμετέχεις στο “εμείς” και όχι πώς τρέφεις το “εγώ” σου…
Για το κόμμα τώρα, ανεξαρτήτως των προθέσεων, πρέπει να αποσαφηνίζει το στίγμα του. Δεν είμαστε προφανώς στους παλιούς καιρούς των μεγάλων διαχωρισμών και των οριογραμμών, αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχει κάποιος πυρήνας που κάποιους να τους συσπειρώνει και κάποιους να τους εξαιρεί.
Και το μείζον δεν είναι πάντα η επικοινωνία ή οι ευκαιρίες για κομματική ανέλιξη, αλλά και η υπεράσπιση μίας κοινότητας ανθρώπων και ιδεών και η συνέπεια μέσα στο χρόνο.
Αν πάλι ληφθούν όλα αυτά υπόψη και γίνουν οι κινήσεις με σοβαρότητα τότε προφανώς κανείς δεν μπορεί να εμποδίζει κανέναν στο να μετακινηθεί από ένα κόμμα σε ένα άλλο. Δημοκρατία έχουμε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
