Καταγράφεται μία αμηχανία της κοινής γνώμης με την προοπτική της νέας εκλογικής μάχης στις 25 Ιουνίου. Και αυτό πηγάζει κατ’ αρχάς από το αποτέλεσμα των εκλογών που δημιούργησε μία σειρά από «σεισμούς», η επίδραση των οποίων ακόμα είναι υπό εκτίμηση.
Η αντίφαση που εντοπίζεται είναι ότι πάμε σε εκλογές ενώ το πρώτο κόμμα έχει 41% και δεν απειλείται σε καμία περίπτωση από την αντιπολίτευση.
Θυμίζουμε ότι η ανάλογη περίπτωση διπλών εκλογών το 2012 προέκυψε μετά τα επιπέδου 20% και κάτω που είχαν πάρει τα τρία πρώτα κόμματα.
Στη σημερινή περίπτωση, το πρόβλημα είναι ότι κανένα από τα κόμματα δεν θέλησε να ανοίξει τα χαρτιά του για τη συγκρότηση συμμαχικής κυβέρνησης προ των εκλογών που όλοι γνώριζαν ότι θα γίνουν με απλή αναλογική. Αυτή άλλωστε ήταν και η αποτυχία της απλής αναλογικής αλά ελληνικά.
Γιατί απλή αναλογική ισχύει σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη με διάφορες εκδοχές, σε όλες τις περιπτώσεις όμως γίνεται σαφές στους πολίτες κατά την προεκλογική περίοδο, με ποιο πρόγραμμα και με ποιες συγκλίσεις θα μπορούσε το κάθε κόμμα να συμμετέχει σε μία κυβερνητική συμμαχία. Εδώ ούτε καν στο ίδιο τραπέζι διαλόγου δεν κάθησαν οι πολιτικοί αρχηγοί.
Από εκεί και πέρα και με την 21η Μάη να αποτελεί ήδη παρελθόν που θα επικυρωθεί και με τη διάλυση της Βουλής τη Δευτέρα, θα πρέπει να διασαφηνιστεί ότι στις 25 Ιουνίου δεν θα έχουμε κάποιον «2ο γύρο». Αυτό λέγεται κατ’ ευφημισμόν ή με κάποια σκοπιμότητα από όσους ίσως να θέλουν να υποτιμήσουν τις πιθανές αλλαγές θα μπορούσε να επιφέρει μία νέα εκλογική μάχη. Γιατί η 25η Ιουνίου είναι μία νέα εκλογική μάχη ανεξάρτητα και αν εκτιμούμε ότι δεν θα αλλάξει τη μεγάλη εικόνα. Υπάρχουν και επιμέρους, μικρότερες εικόνες, στοιχήματα που κρύβει αυτή η κάλπη. Κι όπως έδειξε και η 21η Μαΐου καμιά φορά δεν ξέρεις, ούτε μπορείς να προβλέψεις τι μπορεί να βγάλει μία κάλπη.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
