Ο στόχος της κυβέρνησης για 60 χιλιάδες νέους αγρότες τα επόμενα χρόνια, είναι ευγενής, όμως κάλλιστα μπορεί να γίνει και ουτοπικός. Άλλωστε δεν έχει κατατεθεί ένα σχέδιο δράσης με συγκεκριμένες στοχεύσεις αλλά προς το παρόν περιορίζεται στην αξιοποίηση των κονδυλίων για τους Νέους Αγρότες.
Η αγροτική παραγωγή από μόνη της είναι μια ιδιαίτερη κατάσταση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρουσιάζει προβλήματα που έχουν να κάνουν με το διεθνές εμπόριο όπως είναι η εφαρμογή δασμών από τρίτες χώρες, πολιτικές προστατευτισμού, επίθεση από τις ΗΠΑ στις αγορές, αλλά και την πρόκληση της κλιματικής αλλαγής που μεταβάλλει διαρκώς τις συνθήκες παραγωγής.
Για τα ειδικότερα προβλήματα στην Ελλάδα δεν χρειάζεται κι άλλη συζήτηση αφού είναι γνωστά από τον μικρό κλήρο ως την έλλειψη τεχνολογικού εκσυγχρονισμού, από τις ελλείψεις στην τυποποίηση και το brand ως την επιστημονική υποστήριξη.
Στην περίπτωση της χώρας μας πρέπει να δει κανείς και τα ευρύτερα προβλήματα της ανάπτυξης. Γιατί αγρότης σήμερα στη χώρα σημαίνει ζωή στην ύπαιθρο, με ελλείψεις στην τοπική κοινότητα από κρατικές υπηρεσίες όπως στην εκπαίδευση ή την Υγεία, με πολλά προβλήματα στην καθημερινότητα.
Το ζήτημα δεν είναι να αυξηθούν οι νέες εγγραφές στο αγροτικό επάγγελμα την ώρα που οδηγούνται στη σύνταξη πολλοί περισσότεροι. Ούτε να είναι η έσχατη λύση για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην ενδοχώρα.
Το κεντρικό ζήτημα είναι να μπορεί ο νέος αγρότης να ζει όσο καλά επιθυμεί στον τόπο του και να εργάζεται απερίσκεπτος για τη βελτίωση της παραγωγής του. Ακόμα είμαστε μακριά από αυτό το πρότυπο κι ας μοιάζει αυτονόητο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
