Η χρονιά που πέρασε δεν χρειάζεται να ξανάρθει, δεν τη θέλω ξανά. Αλλά αυτό ανήκει στα προσωπικές εκτιμήσεις και προσωπικοί είναι πάντα οι αναστοχασμοί.
Για αυτό δεν μου αρέσουν και τα πρότυπα ή οι υποδείξεις για το τι «πρέπει να κάνεις» σε μία χρονιά ή «ποιο είναι το καλύτερο» για τον καθένα μας. Άλλωστε και να θέλαμε και να σχεδιάζαμε, άλλες είναι συνήθως οι βουλές της μοίρας.
Τυχαίνει η γιορτή που πέρασε, να είναι και γενέθλια. Και τα χρόνια μου, 54 πια, καλώς ήρθαν. Δεν τα βάζω μέσα σε προκατασκευασμένα κουτάκια, και αποφεύγω όσο γίνεται τα «πρέπει» όσο μεγαλώνω. Και νομίζω ότι τελικά κάτι με έμαθε η χρονιά που πέρασε από πάνω μου. Φέτος δεν έμαθα μόνο την αγάπη, ξανά και ξανά, έμαθα και να δέχομαι ακόμα περισσότερο την έγνοια, την αποδοχή, την υποστήριξη. Ακούμπησα σε περισσότερους ανθρώπους κι έμαθα ακόμα περισσότερο να ξεχνάω το εγώ που με θρέφει. Μας θρέφει η αγάπη. Και τέχνη είναι η χειρονομία της συνάντησης. Είθε φέτος να συναντηθούμε ακόμα πιο πολλές φορές… Καλή χρονιά να έχουμε.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
