Μια αρρυθμία χαρακτηρίζει την επιστροφή στην κανονικότητα της οικονομίας. Πρόκειται για την αμηχανία που δημιουργεί το πάγωμα της αγοράς και η έλλειψη τζίρου σε πολύ μεγάλη τμήματά της, η οποία όμως δεν ομολογείται ως τέτοια. Όλοι φυσικά αντιλαμβάνονται τι έχει γίνει, αλλά τόσο οι αποφάσεις της κυβέρνησης όσο και η συμπεριφορά των ίδιων των πολιτών παραζαλισμένοι από την καραντίνα γυρίζουν στην καθημερινή τους ζωή, δείχνουν σαν να θέλουν να πάρουν απόσταση από την πραγματικότητα.
Για την κυβέρνηση, οι λόγοι είναι φανεροί σχεδόν: Επιλέγει να μην μιλάει για την καταστροφή μεγάλου μέρους της οικονομίας, αλλά για τα μέτρα στήριξης από εδώ και πέρα, ακριβώς για να μην βρεθεί να είναι μέρος του προβλήματος. Μέσα σε αυτήν την ατελείωτη σειρά από μέτρα και εγκυκλίους για το πώς θα εφαρμοστεί η φυσική απόσταση στη ζώσα αγορά, χάνονται κρίσιμα στοιχεία που έχουν να κάνουν με τα προβλήματα που αφήνει η απουσία οικονομικής ζωής σε πάρα πολλούς κλάδους επί πολλές εβδομάδες.
Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο και επηρεάζει ήδη την πρόσβαση στις πηγές υλικών, το εξαγωγικό εμπόριο, τις μεταφορές ή τον τουρισμό, πυλώνες δηλαδή της σύγχρονης οικονομίας. Οι μεγάλες όμως χώρες διαθέτουν και δημόσια και ιδιωτικά κεφάλαια για να ρίξουν στην αγορά, σε ακολουθία της προτροπής «ρίξτε λεφτά στην αγορά» από τους μεγάλους παίχτες της οικονομίας.
Αντίθετα, η Ελλάδα μοιάζει να ζει ακόμα στο παρελθόν της λιτότητας και των μνημονίων, για ένα επιπλέον λόγο: Δεν έχει μεγάλα κεφάλαια να ρίξει στην αγορά. Γι΄ αυτό και θα περιμένει, τα όχι λίγα οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, 32 εκατ. ευρώ από τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Μέχρι τότε αυτή η κατάσταση αμηχανίας και αναμονής ενδέχεται να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές. Ο κόσμος της εργασίας που πέρασε- αν είχε πρόσβαση- μεγάλο διάστημα με 800 ευρώ και τώρα υποχρεώνεται να ζήσει με μισό μισθό, ή οι ελεύθεροι επαγγελματίες και το εμπόριο που δεν έχει πρόσβαση σε αληθινό χρήμα στην παγωμένη αγορά, συν τα δάνεια στις πλάτες όλων αυτών από το παρελθόν, δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλίμα που προς το παρόν είναι υπόκωφο, αλλά σίγουρα θα ξεσπάσει αν δεν γίνουν πραγματικά βήματα ως τον Οκτώβριο.
Φθινόπωρο πάντως δεν μπαίνει με αυτήν την κατάσταση μέσα στην κοινωνία. Εξ ου άλλωστε κι αυτή η αναταραχή στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια με τους ανασχηματισμούς που πηγαινοέρχονται και με τα σενάρια των εκλογών που δεν υποχωρούν.
Μια αρρυθμία χαρακτηρίζει την επιστροφή στην κανονικότητα της οικονομίας. Πρόκειται για την αμηχανία που δημιουργεί το πάγωμα της αγοράς και η έλλειψη τζίρου.
+ Εξοπλισμός. Με τον εξοπλισμό που προμηθεύτηκε, προχωρά το Πολυδύναμο. Το έχουμε ανάγκη το Πολυδύναμο, όχι μόνο εμείς αλλά όλη η χώρα. Γιατί χρειαζόμαστε ολοκληρωμένες δομές και υπηρεσίες ενάντια στις εξαρτήσεις. Από την προστασία της ζωής των εξαρτημένων ως την ψυχοκοινωνική τους αποκατάσταση και ένταξη. Και μπορεί να γίνει.
Η κυβέρνηση θα δώσει κάποια στιγμή τα ποσά που πήραν τα ΜΜΕ για τη διαφήμιση του «μένουμε σπίτι». Και κακώς έγινε τόση συζήτηση. Θα καταλάβει έτσι ότι τίποτα δεν δικαιολογείται από τις έκτακτες καταστάσεις της πανδημίας και ότι η διαφάνεια παραμένει ψηλά στα ερωτήματα των πολιτών. Έχουν αλλάξει οι καιροί και δεν αντέχεται επί μακρόν η παλιά πολιτική που άφηνε εκτός ενημέρωσης την κοινωνία. Το τι θα δείξει η λίστα το συζητάμε όταν δημοσιευτεί.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
