Γιατί η δίκη των μελών της Χρυσής Αυγής χαρακτηρίστηκε ήδη από τους πιο έγκυρους αναλυτές παγκοσμίως, ως «ιστορικών διαστάσεων»; Γιατί ένα κόμμα χαρακτηρίζεται ως οργάνωση, μέσα από την οποία προκαλούνται παράνομες και βίαιες ενέργειες. Αν αφαιρέσουμε όλους τους χαρακτηρισμούς, όλες τις αναλύσεις, όλες τις λεπτομέρειες, όλα όσα βιώσαμε όχι μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια της δίκης, αλλά και όσα προηγήθηκαν, το καταστάλαγμα είναι αυτό, ένα κόμμα μανδύας μίας οργάνωσης. Δεν υπάρχει αντίστοιχο στην Ελλάδα, δεν υπάρχει αντίστοιχη περίπτωση διεθνώς.
Με αυτό ως δεδομένο δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα της θεωρητικής και μόνο προσέγγισης της πραγματικότητας, ούτε στην ηθικολογία περί κακού και καλού. Δεν βοηθά σε τίποτα η θεωρία των δύο άκρων που ανασύρουν και επίσημα χείλη, σύμφωνα με την οποία υπάρχει μία κακή άκρα αριστερά και μία κακή άκρα δεξιά, και στη μέση ο κανονικός πολιτικός κόσμος. Αυτό που συνέβη κατ’ αρχάς έχει πρόσημο και είναι ακροδεξιό, άρα δεν μιλάμε γενικώς και αορίστως. Και αυτό που έδειξε το δικαστήριο ήταν ότι οι πράξεις και οι ενέργειες γίνονταν με έναν οργανωμένο τρόπο, με ιεραρχία, ηγεσίες, μέλη.
Αν θέλουμε συνεπώς να διδαχθούμε κάτι από την πολύ σημαντική αυτή δίκη, είναι ακριβώς να μελετήσουμε το σκεπτικό της, το αποδεικτικό υλικό που παρουσιάστηκε, το βούλευμα με το οποίο ξεκίνησαν όλα, την προσέγγιση των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής, μέρος της οποίας έχει εκδοθεί ήδη. Υπάρχει μπροστά μας ένα σώμα, ένα υλικό διδαχής, μία πατριδογνωσία θα τη λέγαμε για το τι πρέπει να αποφύγουμε, πώς να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε τη δημοκρατία μας. Η δημοκρατία μας που δεν είναι δεδομένη αλλά χρειάζεται μία συνεχή αναθεώρηση και αναστοχασμό ώστε να μην δίνει τη δυνατότητα σε όσους θέλουν να την καταλύσουν να το κάνουν. Και αντίθετα να δίνει τη δύναμη στους δημοκράτες να την προστατεύουν. Αυτή η δίκη όπως και η δίκη των πρωταιτίων της χούντας, θα μπορούσαν να γίνουν το σύγχρονο μάθημα πολιτικής αγωγής στα σχολεία μας και στην κοινωνία μας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
