Τα Γιάννενα δεν έχουν πλατεία εδώ και μία δεκαετία σχεδόν. Το πλάτωμα που έχουν στο κέντρο τους υπολείπεται από την παλιά πλατεία που πολλοί σήμερα νοσταλγούν.
Τα Γιάννενα έχουν μία από τις καλύτερες συλλογές έργων νεοελληνικής ζωγραφικής στην Πινακοθήκη τους, αλλά δεν μπορούν να τη δουν ολόκληρη αφού δεν χωράει στο κτίριο.
Τα Γιάννενα έχουν μία από τις καλύτερες δημόσιες βιβλιοθήκες της χώρας και ίσως και των Βαλκανίων, τη Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη, αλλά της έχουν διαθέσει ένα πολύ μικρό κτίριο.
Διαθέτουν και μία από τις καλύτερες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες της χώρας που ευτύχησε να έχει αποκτήσει ένα εντυπωσιακό κτίριο με πολλές ακόμα δυνατότητες.
Τα Γιάννενα έχουν ένα εξαιρετικό Δημοτικό Ωδείο με αποφοίτους καταξιωμένους μουσικούς, αλλά δεν διαθέτουν ούτε μία αίθουσα για ένα ρεσιτάλ με σύγχρονο εξοπλισμό και θελκτικό για τους φίλους της μουσικής. Κι όταν γίνονται μαθητικές συναυλίες εμφανίζονται ελάχιστοι από το δημοτικό συμβούλιο.
Τα Γιάννενα έχουν ένα από τα πρώτα Δημοτικά Θέατρα της χώρας από το οποίο πέρασαν σπουδαίοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες, αλλά δεν διαθέτουν και μία σύγχρονη θεατρική σκηνή.
Τα Γιάννενα δεν διαθέτουν κανέναν Πολυχώρο ή Κέντρο Πολιτιστικής δημιουργίας στο οποίο θα δουλέψει ένας νέος καλλιτέχνης ή θα εργαστεί ένας νέος επιστήμονας πάνω σε ένα πρότζεκτ τεχνολογίας και επικοινωνίας. Διαθέτει όμως ένα πανεπιστήμιο που παράγει συνέχεια νέους επιστήμονες, με ενεργούς χιλιάδες φοιτητές και ερευνητές που μένουν αποκομμένοι από την πόλη.
Τι διαθέτουν τα Γιάννενα; Μία αίθουσα σαν του Πνευματικού Κέντρου που ανακαινίστηκε ευτυχώς πριν από μερικά χρόνια και μπορεί να φιλοξενήσει μία παράσταση ή μία συναυλία. Και διαθέτει και τα Παλιά Σφαγεία για παρουσιάσεις βιβλίων ή προβολές. Συν μερικές ακόμα αίθουσες για ομιλίες.
Γιατί δεν σχεδιάζουν και δεν προγραμματίζουν τι θα κάνουν τα Γιάννενα στο μέλλον αν θέλουν να συναντήσουν την καλλιτεχνική και επιστημονική πρωτοπορία και να δώσουν διέξοδο στη νεολαία τους;
Γιατί έχουν στομώσει έχοντας αποδιώξει το ανθρώπινο δυναμικό που θα μπορούσε να προσφέρει, αλλά δεν αντέχει τα κομματικά δίκτυα, τα μικροσυμφέροντα, τις ατομικότητες και τις παρέες που ελέγχουν και θέλουν να ελέγχουν τα πάντα και νοσταλγούν διαρκώς την επιστροφή της πόλης στη δεκαετία του ’50.
Και γιατί πλέον δεν υπάρχουν προφανώς και ως επόμενο, πρωτοβουλίες, συλλογικά ανοιχτά δίκτυα, γενναιοκαρδία και ευγενής άμιλλα για τον ευφυΐα, την πρωτοτυπία, το διαφορετικό, την αριστεία και τη δημιουργικότητα.
Με αυτήν την πόλη παλεύουμε δυστυχώς και αυτήν πρέπει να αφήσουμε πίσω, όλοι εμείς οι πολλοί που σιωπηρά υπομένουμε επί δεκαετίες τον επαρχιωτισμό και τους μικρούς ορίζοντες, σε ένα κράτος βέβαια με μεγάλες ευθύνες το οποίο ουδέποτε είδε παραπέρα από τον στενό κύκλο των εξουσιών που καταλαμβάνουν το κέντρο της Αθήνας.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
