Γίνεται και κεντρικά μια προσπάθεια διευθέτησης της εργασίας των διανομέων φαγητού, των ντελίβιρι. Και διαφαίνεται και μία διακομματική τάση συνεννόησης πάνω στη βάση ότι περισσεύει η αυθαιρεσία σε αυτό το επάγγελμα και κάτι πρέπει να γίνει. Χρόνια και χρόνια διαμαρτύρονται οι διανομείς για τις συνθήκες εργασίας τους, αλλά δεν αλλάζει κάτι ριζικά. Κι αυτό γιατί δεν έχει εμπεδωθεί σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου μία κουλτούρα επαγγελματισμού σε όλα τα επίπεδα.
Ο διανομέας είναι σαν τον σερβιτόρο, φέρνει το φαγητό στα σπίτια μας. Και όπως και ο σερβιτόρος, χρειάζεται και αυτός ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας και μία σύμβαση εργασίας. Παρά την ευελιξία των εργασιακών συμβάσεων και ακριβώς λόγω των αρνητικών δεδομένων που έχει αυτό το επάγγελμα όπως με τον υψηλό αριθμό ατυχημάτων, πρέπει να συμφωνήσουν όλες οι πλευρές ότι η διανομή θα είναι υπόθεση εξαρτημένης εργασίας. Μπορεί να είναι πχ δίωρη απασχόληση, αλλά θα γίνεται με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας και όχι με σχέση ελεύθερου επαγγελματία.
Κι αυτό θα αυξήσει πιθανόν το κόστος στην επιχείρηση, αλλά μπορεί να το μετακυλήσει στον πελάτη, ο οποίος όμως θα κερδίσει από ένα διαφορετικό κλίμα που φέρνει την ποιότητα και μία διαφορετική επαγγελματική δεοντολογία, γύρω από το προϊόν που φτάνει στο σπίτι του. Μιλάμε για μία αλλαγή στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο και την αστική ζωή. Γιατί κατά τα άλλα ξέρουμε πόσο ζούγκλα μπορεί να γίνει η ζούγκλα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
