Μία δυσκολία που αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας είναι ότι εγκλωβίζεται γύρω από τα κόμματα και τις βουλευτικές εκλογές, χωρίς να διαθέτει άλλες εναλλακτικές επιλογές. Όλα κινούνται γύρω από τα ψηφοδέλτια και ο πολιτικός τελικά ταυτίζεται με αυτόν που εκλέγεται στη Βουλή.
Προφανώς δεν είναι πρόβλημα ο κοινοβουλευτισμός, αλίμονο και δεν εννοούμε αυτό. Είναι πρόβλημα ότι λείπει ένα δυναμικό ανθρώπων που να έχουν και αρμοδιότητες και δυνατότητα έκφρασης χωρίς να αποτελούν και τον στενό πυρήνα ενός κόμματος.
Ένας κρίσιμος κρίκος θα μπορούσε να είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση όχι όμως με τη λογική του ενδιάμεσου βήματος προς την εξουσία όπως γίνεται συχνά. Ένας δημοτικός σύμβουλος ή δήμαρχος που πάει και για βουλευτής ακολουθεί έναν λογικό για τα ελληνική πολιτικά ήθη, διαδρομή, όμως αυτοί είναι λίγοι και δεν λύνουν ένα βασικό πρόβλημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που είναι η έλλειψη πολιτικών στελεχών με μακρόχρονη πείρα σε θέματα πόλης. Η Πολιτεία έχει φροντίσει άλλωστε να μην δώσει αρμοδιότητες σε δήμους και περιφέρειες, κάτι που μειώνει και το ενδιαφέρον πολλών να ασχοληθούν με τις πόλεις.
Ένας άλλος τομέας που μένει είναι αυτός των ανεξάρτητων υποψηφίων. Περισσότερο έχουμε προσωπικότητες που μπαίνουν σε ένα ψηφοδέλτιο και πολύ λιγότερο ανθρώπους εκτός κομμάτων που θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε κάποια συγκυρία στην πολιτική ενός κόμματος. Οι κομματικοί μηχανισμοί φοβούνται άλλωστε τους εκτός κόμματος.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
