Αν θέλεις να κερδίσεις χρόνο ανάγνωσης μπορείς να προτιμήσεις ένα βιβλίο πολλών σελίδων, ένα μυθιστόρημα πάνω από 700 σελίδες, μπορεί και χίλιες. Άλλοι θα το διαβάσουν σε ένα μήνα, άλλοι σε έξι μήνες, αλλά είναι εγγυημένη η συντροφιά τους.
Οι μακρές αφηγήσεις όμως δεν είναι της μόδας πια. Τώρα όλα είναι σύντομα, μικρά, ολιγοσέλιδα, ούτε καν μία σελίδα. Αν δει κάποιος ότι ένα κείμενο συνεχίζεται και σε άλλη σελίδα το παρατάει. Όλα κινούνται στο πεδίο που δημιουργεί η αισθητική μίας ανάρτησης. Λέμε διάβασα κάτι και εννοούμε έναν τίτλο και μία εισαγωγή το πολύ.
Για αυτό και η δημοσιογραφία πια δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο. Δύσκολα ο αναγνώστης θα βρει χρόνο ή θα έχει διάθεση να διαβάσει μία ολόκληρη σελίδα. Τα κείμενα πάνω από 500 λέξεις θεωρούνται μεγάλα, οι εφημερίδες προσαρμόζουν την έντυπη έκδοσή τους στην ηλεκτρονική, τόσο σε ύφος όσο και σε περιεχόμενο.
Υπάρχει ακόμα και ένα κίνημα ανάδρασης, της «αργής δημοσιογραφίας» που θέλει μεγάλα κείμενα, χιλιάδων λέξεων, να διαβάζονται σε μακρύ χρόνο. Υπάρχει όμως αυτός ο χρόνος;
Κατά τη γνώμη μου ναι, μπορούμε να τον βρούμε. Φτάνει όμως να αποφασίσουμε ότι τον χρειαζόμαστε. Θέλουμε να μάθουμε κάτι που θα επηρεάσει τη ζωή μας; Τότε χρειάζεται να βρούμε και χρόνο και μεγάλα κείμενα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
