Αν θέλουμε να κινηθεί κάτι στις παραμεθόριες περιοχές και τα χωριά μας, αν θέλουμε να ζήσουν εκεί περισσότεροι άνθρωποι στο μέλλον, πρέπει να κοιτάξουμε αυτούς που ήδη ζουν εκεί. Πρώτα το πώς και πού ζουν οι υπάρχοντες, να τους απαλλάξουμε για μία πενταετία από φόρους, ΕΝΦΙΑ, τέλη κλπ, μετά να τους κάνουμε τη ζωή ευκολότερη με την βοήθεια με τα παιδιά, με γιατρούς και φροντιστές στο σπίτι, με επιδότηση για θέρμανση κανονική, ίσως και με επιδότηση στα έσοδα για όσους είναι στην ιδιωτική οικονομία.
Ταυτόχρονα, οι επιχειρήσεις που θέλουν να επενδύσουν στα αληθινά, πρέπει επίσης να απαλλαγούν από φόρους εφόσον δώσουν πραγματικές θέσεις εργασίας και έχουν πλάνο που οδηγεί σε ένα αποτελεσματικό μοντέλο.
Όλα αυτά κοστίζουν πολλές δεκάδες εκατομμύρια, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν γίνεται αλλιώς,. Η ζωή στις άκρες της χώρας είναι πολύ δύσκολη, δεν έχει ευκαιρίες, δεν προσφέρει ασφάλεια για το μέλλον. Και αν θέλουμε να στηριχτεί δεν θα χρειαστούν μόνο πόροι μέσω φορολογίας και κίνητρα, αλλά και κεντρικό, ολοκληρωμένο σχέδιο με κρατικές παρεμβάσεις κι ας λένε, ό,τι θέλουν οι θιασώτες του λιγότερου κράτους. Πρέπει να χτιστούν κατοικίες, δημόσια κτίρια, δρόμοι, δίκτυα, αν θέλουμε να μιλάμε για κάποια υποδομή πάνω στην οποία θα λειτουργήσουν τα κίνητρα,. Πόσο μακριά είμαστε από αυτά; Πολύ.
