“Κάποιοι” πελεκούνε, στρίβουν, τυλίγουν ωραία-πολύ ωραία, μια λέξη, μια φράση, ένα στίχο… , για να την κάνουν θηλιά στον λαιμό πολλών ανθρώπων και πιο πολλές για τους αντιπάλους τους!
Αυτοί πυροβολούν με “ένοχες λέξεις” και όταν τους γυρίσεις μια δική σου, που τους στοχεύει, σου ζητούν εξηγήσεις, διευκρινίσεις, απαντήσεις, από θέση κατηγορούμενου!
Ποτέ αυτοί δεν δίνουν απαντήσεις, αλλά με ξύλινες λέξεις, αποπροσανατολίζουν την κάθε σκέψη. Σκέφτονται ξύλινα;
Πάρα πολλοί πλήρωσαν ακριβά μια λάθος λέξη, σωστή ή λάθος, που πέταξε με ανοιχτά φτερά, σε λάθος χρόνο.
Ζω στην ασφυξία της διαβίωσης μου, της διαβίωσης του συνανθρώπου μου, των συνανθρώπων μας, της διαβίωσης της οικονομικής καθημερινότητας.
Ζω μακριά από την κάθε επικοινωνιακή κατασκευή, που εξασφαλίζει υπεροχή.
Προσέχω ό,τι εκφωνείται και διασπείρεται πολλαπλασιασμένο με αύξουσα γεωμετρική πρόοδο, από αυτούς που έχουν τσέπες έως τον αστράγαλό τους και τριπλές!
Προσέχω πώς φθάνουν “οι όχι αλήθειες” στον κόσμο και πως “οι αλήθειες”, η πραγματικότητα, πνίγονται με μεγάλη ευκολία!
Προσέχω τη δημοκρατική πολιτική καλλιέργεια και πιο πολύ τη μνήμη, τη σύγκριση, το συλλογισμό.
Πρέπει να προσέχω τι λέω. Πρέπει πάντα πριν πω τη σκέψη μου, τις σκέψεις μου, να προσέχω, να σκέφτομαι με επίγνωση της ενέδρας που είναι στημένη, ακριβώς έξω από το φράγμα των δοντιών μου!
Για “κάποιους” αυτό δεν ισχύει, γιατί, λένε ότι, είναι άριστοι και αλάθητοι ή υπάρχει διαφορά στη μεθοδολογία;
Γιώργος Μακρίδης
