Απόδειξη της περιόδου των χαμηλών προσδοκιών που διανύουμε είναι ότι λίγο απασχολεί την κοινή γνώμη το αν και τι θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ το Σάββατο.
Στοιχειωδώς θα έπρεπε να υπάρχει μία προσμονή σε κάποιο ευεργετικό μέτρο για τα εισοδήματα, και πληροφορίες που δημοσιεύονται λένε ότι το Μαξίμου κάνει κινήσεις ώστε να βρεθεί ο χώρος για κάποιες θετικές ανακοινώσεις. Αλλά τίποτα ξεχωριστό. Πιο κάτω κι από το συνηθισμένο.
Κι αυτό είναι το πρόβλημα με όσα ζούμε. Τα νιώθουμε συνηθισμένα και αδιάφορα. Κι αυτή είναι η καλή εκδοχή. Γιατί υπάρχουν πολύ χειρότερες για πολύ κόσμο. Υπάρχει και η αγανάκτηση, και η ανησυχία και ο φόβος για την επόμενη ημέρα. Πολύς κόσμος τα βγάζει δύσκολα πέρα και έχει μαζευτεί, έχει αποσυρθεί. Για αυτό και δεν ακούγεται και η φωνή του έντονα κάνοντας κάποιους να νομίζουν ότι δεν υπάρχει δυσαρέσκεια στην κοινωνία. Υπάρχει και πολλή.
Χαμηλές προσδοκίες είναι όταν δεν περιμένεις και πολλά πράγματα για να αλλάξουν. Και δεν περιμένεις ότι θα έρθουν αλλαγές αν κινηθείς, αν φωνάξεις και ζητήσεις. Είναι μία κατάσταση ματαίωσης και παραίτησης. Όχι όμως με ένα παγιωμένο τρόπο που παγώνει τα πάντα. Είδαμε ότι η κοινωνία αντέδρασε με τα Τέμπη γιατί αισθάνθηκε ότι η θεσμική εξουσία δεν απαντά, δεν δίνει σωστή ενημέρωση και δεν κατανέμει ευθύνες παρά το μέγεθος αυτής της τραγωδίας. Με τα Τέμπη ο κόσμος κινητοποιείται χωρίς να υπάρχει ένα βιοποριστικό αίτημα ή μία εργατική και μισθολογική διεκδκίκηση. Κι εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο. Φαίνεται ότι η αδυναμία να αλλάξει κάτι με την ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ φέρνει μεν δυσαρέσκεια στους καταναλωτές αλλά δεν τους κατεβάζει και στον δρόμο για διαδηλώσεις. Όταν όμως προκύπτουν θέματα αξιών και ηθικής δεοντολογίας όπως είναι τα ερωτήματα που θέτει η τραγωδία στα Τέμπη, τότε υπάρχει αντίδραση. Άρα ο κόσμος δεν είναι αδιάφορος και παθητικός, αλλά βάζει κριτήρια και ιεραρχεί τις δυνατότητες που έχει για να ακουστεί η φωνή του. Ας μην ποντάρουν ότι αυτός ο κόσμος θα παραμείνει για πολύ καιρό έξω από το παιχνίδι.
Κι εκεί είναι που έρχεται το ερώτημα και η πρόκληση της πολιτικής, Γιατί η πολιτική ακριβώς διαμεσολαβεί μεταξύ του κοινωνικού αιτήματος και της εξουσίας. Και χωρίς πολιτική υπάρχει μόνο ένα κενό. Σήμερα η ελληνική κυβέρνηση υποχωρεί συνέχεια σε δημοσκοπική επιρροή, αλλά δεν ανέρχεται η αντιπολίτευση που ασχολείται με τον καθρέφτη της. Αυτό το κενό ή θα το καλύψει η κίνηση της κοινωνικής αντιπολίτευσης που ψάχνει να εκφραστεί ή θα προσπαθήσουν να το οικειοποιηθούν οι εκπρόσωποι της αντιπολιτικής που πάντα από πίσω έχουν μεγάλα συμφέροντα. Γίνεται ήδη σε άλλες χώρες.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
