Τώρα κλεινόμαστε πάλι στο κουκούλι μας. Είναι μία περίεργη κατάσταση. Κινούμαστε, είμαστε στην αγορά, στις δουλειές, λέμε όχι σε νέες καραντίνες, αλλά πάλι μένουμε από μακριά, σε απόσταση, υγειονομική ασφάλεια. Και καλά κάνουμε βέβαια, αφού αυτό επιβάλλουν οι κανόνες προστασίας, αλλά τείνει να γίνει μία τρέλα αυτή συνθήκη.
Να επιβάλλεται πια να μείνει ανοιχτή η οικονομία, γιατί κινδυνεύουμε να πέσουμε σε κανά κραχ αντίστοιχο με αυτό του 2010 που τόσο δύσκολα βιώσαμε στη χώρα μας. Κι από την άλλη, να ζούμε μέσα στο φόβο της επαφής και της μετάδοσης, να κοιτάμε πώς να αποφύγουμε τον άλλο. Πού θα καταλήξει όλη αυτή η αντίφαση; Πώς θα μας επηρεάσει ακόμα κι αν έρθουν καλύτερες μέρες;
Πάντως, αν είχαμε μάθει να ζούμε από πέρυσι με την τήρηση των μέτρων, ίσως να αντιμετωπίζαμε καλύτερα την πανδημία και να μη μας έβρισκε με τόση δύναμη ξανά. Έπρεπε να μάθουμε σε έναν τρόπο ζωής που ο ένας θα πρόσεχε τον άλλο και να μην πιστεύουμε ότι όλα θα λυθούν σύντομα και μαγικά.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
