Επειδή είμαστε μία πολύ αντιφατική κοινωνία- το γιατί, το συζητάμε άλλη φορά- και κινούμαστε συνέχεια μεταξύ δύο άκρων, συναντάμε συνέχεια μπροστά μας τη σύγκρουση ατομικών και συλλογικών συμφερόντων. Για αυτό και βλέπουμε ταυτόχρονα τις πιο ακραίες ατομικές συμπεριφορές, αλλά και σπάνιες εκφράσεις αλληλεγγύης που μας κάνουν διάσημους σε όλον τον κόσμο. Βλέπεις ταυτόχρονα στην ίδια χώρα, να σηκώνεται πόλεμος αν το κράτος προσπαθήσει να ελέγξει τις παραλίες του ας πούμε από αυθαίρετες κατασκευές, ενώ μπορείς να δεις εκατοντάδες ανθρώπους να τρέχουν να καθαρίσουν τις παραλίες ή τα δάση από τα σκουπίδια των άλλων.
Μπορείς να πεις προφανώς ότι αυτό δείχνει έναν διχασμό παρά μία αντίφαση. Κάποιοι αυθαιρετούν ή γεμίζουν τον κόσμο σκουπίδια για να βγάλουν λεφτά ή να κάνουν το κομμάτι τους, άλλοι πάνε τα μαζεύουν για να προστατεύσουν το οικοσύστημα.
Υπάρχουν όμως άλλες περιπτώσεις που ακόμα και ο ίδιος άνθρωπος έχει διαφορετικές συμπεριφορές πάνω κάτω στο ίδιο θέμα. Εκμεταλλεύεται έναν νόμο που ευννοεί τα ατομικά του συμφέροντα, μπορεί όμως και να ψηφίζει ένα κόμμα που θέλει να καταργήσει τον νόμο.
Υπάρχει μια δυσκολία να καταλάβουμε ποιο είναι το όριο ώστε τα ατομικά μας συμφέροντα να συμπίπτουν και με τα συλλογικά. Ή να μην κρίνονται τα πάντα με γνώμονα το συμφέρον και ποιος βγάζει κέρδος.
Πάντως η κακοποίηση του δημόσιου χώρου σε όλη την επικράτεια, δείχνει ότι δεν το έχουμε βρει ακόμα το όριο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
