Δύο κρίσιμα σημεία για την προστασία της πρώτης κατοικίας αν θέλουμε να βγάλουμε μία άκρη μέσα σε όλα αυτά που γίνονται.
Το πρώτο είναι ότι πρέπει να προστατευτεί το μοναδικό σπίτι στο οποίο ζούνε οι άνθρωποι. Και εννοούμε ένα κανονικό σπίτι που μένουν κανονικοί άνθρωποι και μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε τις έννοιες. Το σπίτι του 1 εκατ. ευρώ και ανάλογες περιπτώσεις, είναι άλλη συζήτηση προφανώς. Το κράτος πρέπει να υπερασπιστεί τη στέγαση των ανθρώπων με δεδομένη την κρίση που κρατάει εδώ και 12 χρόνια και έχει διαλύσει μισθούς, εργασία, αποταμιεύσεις κλπ.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να βρεθούν λύσεις για τα δάνεια και την αποπληρωμή τους με λογικούς όρους και επίσης σε συνδυασμό με τις συνθήκες ζωής και την κατάσταση της οικονομίας. Κι εδώ οι αναφορές σε εξαιρέσεις κάποιων κακοπληρωτών που έχουν κρυφές περιουσίες, δεν αφορούν το βασικό πρόβλημα και είναι ζήτημα των ελεγκτικών αρχών να τους εντοπίσουν.
Τα περισσότερα δάνεια των περισσότερων ανθρώπων έγιναν για τη δουλειά ή τον βιοπορισμό τους και δεν αποπληρώνονται επειδή δεν έχουν τα έσοδα που είχαν προ του 2009.
Κατά συνέπεια είμαστε μπροστά σε ένα κοινωνικό πρόβλημα που δεν θα λυθεί αν μαζέψουν οι τράπεζες και οι πολυεθνικές τα ακίνητα των ανθρώπων. Στο κάτω κάτω δεν μπορεί να γίνει η χώρα έναν τεράστιος κενός χώρος κατασχεμένων ακινήτων.
Πάνω σε αυτή τη βάση ας κάτσουν τα κόμματα και ας βρουν λύσεις ώστε να υπάρξει διέξοδος. Μπορεί να γίνει.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
