Το καλοκαίρι του 2009 ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές υποχωρεί από το 5% που είχε κερδίσει δύο χρόνια νωρίτερα και αυτό προκαλεί σημαντική αναταραχή στο εσωτερικό του. Μετά το καλύτερο πια αποτέλεσμα στις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν μέσα στο 2009, ένα μεγάλο τμήμα του κόμματος και της ανανεωτικής πτέρυγας θα ιδρύσει τη ΔΗΜΑΡ για μία καλύτερη αριστερά. Και σε πέντε χρόνια, το καλοκαίρι του 2015 μέρος της άλλης πλευράς του, της αριστερής, θα διεκδικήσει επίσης τον ρόλο της αυθεντικής αριστεράς και θα αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με έναν πολύ μεγάλο αριθμό στελεχών.
Στην πολιτική όλοι δικαιούνται να κάνουν τις επιλογές και να έχουν τις δικές τους απόψεις γιατί αυτό επιβάλλει και η δημοκρατία. Και πολλά κρίνονται προφανώς και στις εκλογές.
Αυτό που ήθελα περισσότερο όμως να πω από εδώ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ποτέ ένα «κόμμα του 3%», αλλά ένα κόμμα της συνάντησης. Αυτή ήταν η επιτυχία του. Και τον δρόμο της συνάντησης τον έβρισκε διαρκώς μέσα από αποχωρήσεις, διασπάσεις, αλλά- το κυριότερο- συνθέσεις. Η σύνθεση είναι η μαγική συνταγή.
Κι ακόμα περισσότερο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ποτέ μόνο κόμμα της ηγεσίας του, κόμμα ταμπέλα, αλλά ένας χώρος συνάρθρωσης του πάνω και του κάτω, του μέσα και του έξω.
Για αυτό και κατάλαβαν τα μέλη του τι γίνεται το 2010 στη χώρα και έπιασαν το κύμα. Κι από τότε παραμένει ένα κόμμα που θέλει να δώσει φωνή σε όσους και όσες δεν έχουν φωνή σε αυτόν τον τόπο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
