Από τις δημόσιες παρεμβάσεις με αφορμή την παγκόσμια ημέρα την Τρίτη. Είναι ένα δύσκολο θέμα το οποίο πρέπει οι κοινωνίες και τα κράτη να το επιλύσουν. Και δεν το λέμε ως ευχολόγιο, αλλά γιατί υπάρχει η δυνατότητα να γίνει. Γιατί υπήρχε και υπάρχει στίγμα για τον ασθενή, ή όποιον έχει κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτό που τα στερεότυπα θεωρούν «κανονικό». Και βλέπουμε ότι υπάρχει βελτίωση. Αλλά για την ψυχική νόσο ακόμα το κλίμα είναι βαρύ και βαραίνει στις πλάτες όποιου νιώθει ότι χρειάζεται ιατρική βοήθεια.
Μία μορφή αντιμετώπισης είναι να μιλάμε όλοι μας πιο ανοιχτά για τα ψυχικά μας βάρη. Φάνηκε άλλωστε με την πανδημία ότι μπορούμε να κατανοήσουμε τις συλλογικές ανάγκες και αγωνίες. Λέμε τώρα ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν βγήκαμε αλώβητοι από αυτήν την σκληρή διετία. Ακόμα και αυτή η παραδοχή σημαίνει ότι μπορούμε να κουβεντιάσουμε.
Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα εκεί που είναι μόνοι τους οι άνθρωποι, απομονωμένοι και φοβισμένοι. Για αυτό και έχει καθοριστική σημασία ένα δημόσιο, καθολικό σύστημα δημόσιας ψυχικής υγείας. Για να μπορούμε όλοι μας να έχουμε μία πρόσβαση σε έναν κόσμο καλύτερο.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
