Η ολοκλήρωση του οδικού άξονα Άκτιο- Αμβρακία είναι μία σημαντική στιγμή για τις υποδομές στη χώρα μας, όπως ήταν και κάθε άλλη στιγμή με τους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους. Έχουμε να κάνουμε με έργα που αποτέλεσαν όραμα για τον τόπο ακόμα και πριν από έναν αιώνα σχεδόν και χρειάστηκε πολλή προσπάθεια και μεγάλοι πόροι για να τελειώσουν και να μπουν στην κυκλοφορία.
Για την Ήπειρο είναι σαν να κλείνει σχεδόν η υπόθεση των συγκοινωνιών και της άρσης της απομόνωσης. Μένει μόνο το βόρειο τμήμα του Ε65 το οποία θα έπρεπε να είχαν παλέψει περισσότερο οι Ηπειρώτες ώστε να συγκλίνει πιο κοντά και όχι στα Γρεβενά, αλλά στην Ήπειρο το πολιτικό δυναμικό δεν φημίζεται για τον μακρόχρονο σχεδιασμό του.
Υπάρχουν όμως πλέον και νέες προκλήσεις. Και η πρώτη είναι αυτή που υπήρχε και παλιότερα όταν πέρναγαν τα χρόνια και δεν γίνονταν τίποτα. Είναι ο χρόνος πια το πρόβλημα. Γιατί τα χρόνια πέρασαν μέχρι να ολοκληρωθεί η Εγνατία και η Ιόνια και νέα στοιχήματα ανοίγονται πια στην περιφερειακή ανάπτυξη στην Ευρώπη, κατά συνέπεια και στη δική μας γωνιά, στην Ήπειρο. Σήμερα είναι το τρένο πια το μεγάλο στοίχημα που είναι ήδη πραγματικότητα σε πολλές περιοχές και ωθεί την ανάπτυξη. Δεν νοείται προοπτική για το μέλλον χωρίς τρένο. Και για την Ήπειρο υπάρχει μόνο μία αναφορά ότι θα το δει η Πολιτεία στον 20ετή προγραμματισμό της.
Μετά είναι το εσωτερικό δίκτυο. Οι οδικές συνδέσεις δεν είναι απλή υπόθεση πια συγκοινωνιών. Γιατί τώρα πια σύνδεση σημαίνει τουρισμός, μεταφορές προϊόντων και αγορές κ.α. Ο κόσμος τρέχει με μεγάλες ταχύτητες και δεν περιμένει όσους μένουν πίσω.
Τελευταία παρατήρηση: Με ευκολία αποδέχεται η Ήπειρος τη χρέωση των μετακινήσεων με διόδια. Θα υπάρχει δρόμος στο μέλλον που να μην τον χρεώνονται οι οδηγοί; Και είναι σίγουρα αυτό κάτι που θα παραλείπουν οι πολίτες από τον προβληματισμό τους; Υπάρχει ανάπτυξη όταν όλα γίνονται υπόθεση κόστους οφέλους ιδιωτικών επιχειρήσεων. Το μίγμα συνεργασίας του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα χρειάζεται περισσότερη σκέψη και σχεδιασμό πολιτικών για το μέλλον.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
