Τέτοιες μέρες συνηθίζουν πολλοί, όπως κι εγώ, να ανεβάζουν φωτογραφίες με τα βιβλία τους από μία ακρογιαλιά ή όπου αλλού κάνουν διακοπές. Κάποιο διαφωνούν γιατί το θεωρούν λίγο επίδειξη, αλλά προσωπικά μου αρέσουν αυτές οι φωτογραφίες. Γιατί ακόμα κι αν θέλουν να υποδηλώσουν την καλλιέργεια και τη φιλαναγνωσία του φωτογράφου, κατά βάση είναι μία επίδειξη της καλής του διάθεσης και του ελεύθερου χρόνου. Κοίτα με λέει, έχω το χρόνο να κάνω διακοπές και τη διάθεση να σου δείξω τι διαβάζω.
Επίσης μ’ αρέσουν τα εξώφυλλα των βιβλίων όταν τα χρησιμοποιούμε, όταν φθείρονται από τη χρήση, από τις μεταφορές και τα ταξίδια.
Ακόμα κι συνεπώς, όλες αυτές οι αναρτήσεις δεν είναι παρά το ξόδεμά μας και ο χρόνος των μικρών πραγμάτων ή μάλλον ακριβώς για αυτό, νομίζω ότι ταιριάζουν με τη φύση των social media και όλη αυτήν την περιττολογία με την οποία γεμίζουμε τα προφίλ μας. Είμαστε και τα μικρά πράγματα. Κυρίως αυτά είμαστε. Σαν τα εξώφυλλα που περνάνε από τα χέρια μας…
Φέτος όμως είναι ένα εκνευριστικό καλοκαίρι. Φόβοι, προσοχή, έγνοιες για τα λεφτά που δεν φτάνουν, πώς περνάνε τα αγαπημένα πρόσωπα, ανησυχία για το μέλλον. Με αυτές τις συνθήκες οι διακοπές, όσο σχηματική κι αν είναι αυτή η φράση, δεν ήρθαν. Δεν διάβασα και πολλές σελίδες στην ακρογιαλιά. Διάβασα όμως πολλές στο γραφείο και τις συζητάμε την επόμενη φορά.
Καλό Δεκαπενταύγουστο όπου κι αν βρεθείτε.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
