Τις επόμενες ημέρες στην Αθήνα θα γίνονται γάμοι και κηδείες με 20 άτομα για να περιοριστούν οι συναθροίσεις. Όχι δεν είναι καλή κατάσταση αυτή. Στην ουσία είναι μία μορφή καραντίνας. Προφανώς και είναι αναγκαία, δεν κρίνουμε εδώ το μέτρο. Αλλά η κατάσταση είναι αρνητική, δύσκολη. Ποιος θα σκεφτόταν πριν από μερικά χρόνια ότι δεν θα είχε όλους τους φίλους του στον γάμο του.
Και μην υποτιμάμε και το ζήτημα της κηδείας. Στην κηδεία ο κόσμος πηγαίνει όχι μόνο για να εκφράσει τη θλίψη του, αλλά για να δείξει ότι συμμετέχει στο πένθος, σαν μία έκφραση συλλογική της τοπικής κοινότητας. Είναι βαθιά πράγματα αυτά και προέρχονται από τον βαθύ χρόνο επίσης.
Και προφανώς τα μέτρα είναι προσωρινά και θα έρθει ο καιρός- γιατί θα έρθει, ας είμαστε βέβαιοι- που θα επιστρέψουμε στις ζωές μας με όσα γνωρίζαμε και θα κάνουμε όσα σήμερα πρέπει να τα κάνουμε περιορισμένα.
Κι αν κάτι πρέπει να σκεφτούμε αυτόν τον καιρό και τους επόμενους μήνες που θα είναι δύσκολοι, είναι να ξεχωρίσουμε τι αξίζει για εμάς να κάνουμε, να αξιολογήσουμε τη σημασία των πραγμάτων και τις ανάγκες μας. Κι αν αποφασίσουμε αύριο που θα λήξουν όλα να κάνουμε μία γιορτή με 10 άτομα ή με χίλια, να το κάνουμε γιατί πραγματικά το θέλουμε και μας ικανοποιεί.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
