Θα μπορούσαμε άραγε να στείλουμε μία επιστολή στον Δήμαρχο ή και τον Πρωθυπουργό και να του θέταμε το θέμα της Κλιματικής Αλλαγής ίσως ή της ανεργίας των νέων; Και τι θα μας απαντούσαν; Μάλλον κάτι γενικόλογο και ευγενικό, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Πώς όμως μπορούμε να θέσουμε τα μεγάλα και ζωτικά θέματα που μας απασχολούν; Πού θα έπρεπε να απευθυνόμαστε όταν αγωνιούμε για τον βιοπορισμό μας, για το μέλλον μας και τις ζωές μας;
Έχουμε φτιάξει έτσι τις ζωές μας που στο τέλος, όλα καταλήγουν στο ποιος νίκησε στις εκλογές. Σαν να λύνονται όλες οι απορίες, να δίνονται όλες οι απαντήσεις στα ερωτήματα των πολιτών με το που εκλέγεται η νέα κυβέρνηση. Αν θέλετε κάτι άλλο, περιμένετε τέσσερα χρόνια να το θέσετε στους υποψηφίους του νομού σας.
Κι έχει μετατραπεί σε ιδιαιτερότητα, γίνεσαι περίεργος και φορτικός αν ρωτήσεις τον δήμαρχο γιατί είναι άνεργο το παιδί σου ή να θέσεις σε ένα υπουργό το ερώτημα για την ποιότητα των τροφών που έχεις πρόσβαση στην αγορά. Δεν μοιάζει αφελής στις μέρες μας κάποιος που θέτει τέτοια ερωτήματα. Μάλλον γιατί έχουμε συνηθίσει στην ιδέα ότι δεν υπάρχουν λύσεις για τέτοια ζητήματα, ότι δεν είναι καν αρμοδιότητα του πολίτη να θέτει ερωτήματα για τη φύση του κόσμου μας και τις προοπτικές του.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
