Θα πάμε στις παραλίες το καλοκαίρι; Κολλάει ο ιός από το νερό ή από την άμμο; Τι θα γίνει με τους τουρίστες που θα έρχονται από χώρες που σήμερα έχουνε μεγάλο πρόβλημα διασποράς;
Είναι ερωτήματα που ακούγονται αυτές τις μέρες και στις κουβέντες μεταξύ μας και από επίσημα χείλη. Μεταξύ μας τα κουβεντιάζουμε για να ξεφεύγουμε και λίγο από την μονότονη καθημερινότητα. Δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι τη θάλασσα…
Αλλά το θέμα απασχολεί και επίσημους φορείς, γιατί ο τουρισμός είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της οικονομίας μας και ελπίζουμε σε αυτόν για την ανάκαμψη.
Όμως απαντήσεις δεν μπορεί να δώσει κανείς σήμερα με σιγουριά. Μπορεί να πάνε όλα καλά και από τον Ιούνιο να έχουμε μια κανονικότητα και μακάρι να πραγματοποιηθεί αυτό
το αισιόδοξο σενάριο. Και σε αυτό το σενάριο όμως, χωρίς εμβόλιο, τα μέτρα αποστασιοποίησης και ατομικής προστασίας θα συνεχιστούν. Ακόμα και μετά το εμβόλιο, άλλωστε, όπως έγινε και με τη γρίπη, οι κανόνες προστασίας θα είναι στη ζωή μας σαν κανονικότητα.
Κι ίσως τελικά, αυτό το μάθημα που παίρνουμε όλοι μας σήμερα να μην είναι μόνο αρνητικό. Το να μαθαίνεις να προσέχεις, να τηρείς αποστάσεις, να δίνεις χώρο στον άλλο, να μην στοιβάζεσαι σε μέσα μεταφοράς ή σε κακούς χώρους ψυχαγωγίας, όλα αυτά που σήμερα είναι μέρος της πολιτικής αναχαίτισης της επιδημίας, είναι φανερό ότι αποτελούν και αυτονόητα μέτρα και για φυσιολογικές περιόδους. Και ανήκουν στα δικαιώματα των πολιτών που χρειάζονται και αγώνες για να κατακτηθούν σε σχέση με αγορές και συμφέροντα που δεν νοιάζονται και τόσο για τους πολίτες. Ας μην το ξεχνάμε κι αυτό. Κι αν είναι «η κρίση ευκαιρία» που λένε κάποιοι μονότονα, ας είναι υπέρ των δικαιωμάτων των ανθρώπων για έναν πιο υγιεινό βίο.
