Για να ταξιδέψεις σήμερα σε ένα αεροδρόμιο ακόμα και μιας μικρής πόλης της Ευρώπης, όπως η δική μας, πρέπει να έχεις διαθέσιμη μία ώρα πριν και μία ώρα μετά τουλάχιστον από την πτήση ενώ πρέπει να εξασφαλίσεις και το πώς θα φτάσεις ή θα φύγεις από το αεροδρόμιο. Δεν είναι ασήμαντα θέματα αυτά ούτε κοστίζουν λίγο. Αν χρειάζεται και μία πτήση ακόμα για να φτάσεις στον προορισμό σου τότε η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Κι είναι και το κόστος των αεροπορικών εισιτηρίων που εκτοξεύεται σε περιόδους κρίσης όπως η δική μας. Υπάρχει όμως και το θετικό να μπορείς να διανύσεις τεράστιες αποστάσεις.
Τα ταξίδια σήμερα ακόμα και ως την πρωτεύουσα της χώρας, έχουν λιγότερο χαρακτήρα αναψυχής και περισσότερο είναι μέρος των αναγκών μας για συνάντηση, επαφή, δικτύωση και εμπειρίες που προσδίδουν αξία στην επαγγελματική ή προσωπική μας ζωή. Ακόμα και ο τουρισμός μετατρέπεται πια σε μια φάση απόκτησης εμπειριών, σε νέα βιώματα.
Για αυτό άλλωστε βιώνουμε και ως μεγάλη κρίση, τους αποκλεισμούς και τους περιορισμούς που επιβάλλουν οι κρίσεις από την οικονομική ως την πανδημική. Γιατί μας στερούν κομμάτια από τις νέες ταυτότητες που επιζητούμε να αποκτήσουμε. Και για αυτό είναι οι νέοι που τρέχουν πρώτοι να ταξιδέψουν, ακόμα και σε δύσκολους καιρούς, αναζητώντας τη σύγχρονη ταυτότητά τους.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
