Η αλλαγή που επέρχεται στους δήμους με τις συγχωνεύσεις των Νομικών Προσώπων και των δημοτικών επιχειρήσεων, δεν αφορά απλώς μία σελίδα της διαδρομής τους, αλλά ένα μεγάλο βιβλίο της μακράς διαδρομής τους. Θα πρέπει να πάμε αρκετά πίσω στο χρόνο για να βρούμε ξανά τους δήμους εκείνους που εκφραζόταν μέσα από το δημαρχείο και τις κεντρικές του υπηρεσίες. Κι αποτέλεσε πρόοδο η ανάπτυξη δομών όπως τα πνευματικά κέντρα ή οι κοινωνικές υπηρεσίες που είναι και πιο πρόσφατες, γιατί έδειχνε την τάση να αναπτύσσονται, να επεκτείνονται μέσα στην κοινωνία ώστε να καλύπτουν σύγχρονες ανάγκες. Και δεν ήταν ουδέτερες αυτές οι αλλαγές τότε αλλά ενείχαν και πολιτικές επιλογές, όπως η απόφαση να καλυφθούν οι ανάγκες για πολιτισμό και εκπαίδευση των δημοτών ή ακόμα πιο κοντά στις μέρες μας, η ανάγκη για κοινωνική προστασία.
Η συγκέντρωση πλέον των υπηρεσιών στην κεντρική δομή του δήμου, δεν σημαίνει και ότι θα χάσουν την αυτονομία τους. Αν και θεωρείται βέβαιο ότι η μεταβατική περίοδος δεν θα είναι ανέφελη.
Αυτό που δεν γνωρίζουμε ακόμα είναι ποιες είναι οι προθέσεις και ποιοι οι στόχοι της κυβέρνησης που έφερε και τη βασική αυτή ρύθμιση. Είναι πάντως φανερό ότι πρόκειται για συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης.
Το πρόβλημα ή η πρόκληση της συγκέντρωσης δημοτικών υπηρεσιών είναι η αποτελεσματική διοίκηση, οι ανάγκες σχεδιασμού και η εξασφάλιση πόρων. Θα αρκεί όμως η διοίκηση από έναν μόνο αντιδήμαρχο; Θα μπορέσει η δημοτική αρχή να συντονίζει τα ετερόκλητα αντικείμενα από την παραγωγή μουσικής εκπαιδευτικής πολιτικής ως την πολιτική για την αστεγία και τους παιδικούς σταθμούς;
Ή θα καταλήξει αυτή η διαδικασία σε έναν μηχανισμό και μόνο απορρόφησης πόρων και συμμετοχής σε συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα;
Θα μπορούσαμε να αποδεχθούμε ότι η ανάπτυξη συνεχώς νέων δομών χωρίς εξασφάλιση πόρων ή συνθηκών μόνιμης εργασίας, δεν είναι κατάλληλο μοντέλο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ούτε τα πολλά διοικητικά συμβούλια, αποτελούν καλή λύση για αποτελεσματική κεντρική διοίκηση. Αρρυθμίες σε αυτά τα πεδία έχουμε δει πολλές.
Όμως, θα περίμενε κάποιος ότι θα υπήρχε ένα επιχειρησιακό σχέδιο για τη «θεραπεία» των προβλημάτων και την ενίσχυση της διαχείρισης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με την κατάργηση των δημοτικών επιχειρήσεων. Προς το παρόν όμως, μοιάζει με έναν θολό συγκεντρωτισμό χωρίς ξεκάθαρα επόμενα βήματα.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
