Σαν κύμα ξέσπασε η θλίψη για την απώλεια του Θάνου Μικρούτσικου. Όλοι είχαν κάτι να γράψουν για τον σπουδαίο συνθέτη και την πρόωρη απώλειά του.
Κι όλοι ήθελαν να ανεβάσουν ένα τραγούδι του που είχαν αγαπήσει ή τους είχε επηρεάσει. Κι ίσως να ήταν μία από τις λίγες φορές που τόσο έντονα και τόσο μαζικά και τα ελληνικά social media βρήκαν το ρόλο τους, να δίνουν φωνή στον κόσμο και όχι να γίνονται πεδίο κάθε λογής «πολέμων» και μιζέριας.
Γιατί όμως τόσο πολύ; Γιατί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τον Θάνο Μικρούτσικο; Μήπως γιατί τα τραγούδια του άγγιζαν όχι μόνο την αισθητική μας πλευρά, αλλά και κάποιες ουλές που αφήνουν μέσα μας το ερώτημα για το μέλλον, η έγνοια για το νόημα των πραγμάτων, τα ίχνη κάποιων αναζητήσεων για τις ουτοπίες που θα θέλαμε να μας περιμένουν;
Βαθιά πολιτικός ο Θάνος Μικρούτσικος είχε καταφέρει σε πολλά από τα τραγούδια του, να βγει πάνω από τα πολιτικά εφήμερα της εποχής και να ξύσει μυρωδιές και ήχους από τα μεγάλα πολιτικά ζητούμενα που άνοιξε ο 20ος αιώνας. Και το έκανε όχι με σχηματικούς τρόπους, αλλά μέσα από την οδύνη και τη θέρμη που κρύβει η προσωπική συμμετοχή, η βάσανος της ζωής και το ρίσκο του να ζεις έμπλεος από πάθη και αγωνίες. Εκεί ήταν άλλωστε που συνάντησε και τον Καββαδία. Κι όλους μας.
