Εκτάκτως αργά την Τετάρτη το βράδυ προς το σπίτι ένεκα του ΠΑΣ Γιάννινα που τέλειωσε αργά. Αστεία αστεία όμως, για να κάνω και μία παρένθεση, μας έφερε κι ένα χαμόγελο στα χείλη η ομάδα κι ας λέμε ότι άλλα είναι τα ουσιώδη αυτές τις μέρες που όλα μοιάζουν δύσκολα και ανυπέρβλητα στις ζωές μας. Και αυτός είναι ο ρόλος που παίζει η μπάλα, να μας κάνει να αλλάζουμε για λίγο τη μονότονη καθημερινότητα μέσα από την υπέρβαση ενός γκολ.
Πίσω στην πόλη, οι δρόμοι ήταν άδειοι. Πολύ άδειοι. Που και που κανά αυτοκίνητο που αναρωτιέσαι κιόλας γιατί κινείται ακόμα μέχρι να σκεφτείς ότι κι εσύ κινείσαι γιατί έχεις δουλειά.
Αλλά έχει καθήσει μέσα μας αυτή η κατάσταση της απομόνωσης και του αποκλεισμού και έχουμε φτάσει να θεωρούμε ότι έτσι είναι το κανονικό και ότι όλοι πρέπει να τηρούνε τα μέτρα και κάθε τι που κινείται λίγο αλλιώς νομίζουμε ότι παραβιάζει τους κανόνες.
Και νομίζω ότι αν αύριο αλλάζαμε ρότα και σταματούσαν οι νόμοι και τα μέτρα και μας ζητούσαν απλώς να τηρούμε μόνοι μας τους κανόνες, ίσως να μην είχαμε και τόσες παραφωνίες όσες νομίζουμε. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η καραντίνα ρίχνει όντως τα κρούσματα και είναι αποτελεσματική ένα χρόνο τώρα. Και κανένας δεν έχει την όρεξη να δοκιμάσει την ατομική ευθύνη και στην πράξη.
ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
