Το πιο δύσκολο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις μέρες, δεν είναι η ανησυχία και ο φόβος της ασθένειας, αλλά το τείχος που σηκώνει το άγνωστο για το μέλλον.
Ο δημοσιογραφικός λόγος βρίσκεται για μία ακόμα φορά στο προσκήνιο αντιμετωπίζοντας μία ακόμα κρίση, αυτή τη φορά για την πανδημία και την παγκόσμια ανησυχία για την υγεία των ανθρώπων.
Θα πάμε στις παραλίες το καλοκαίρι; Κολλάει ο ιός από το νερό ή από την άμμο; Τι θα γίνει με τους τουρίστες που θα έρχονται από χώρες που σήμερα έχουνε μεγάλο πρόβλημα διασποράς;
Μία από τις προβολές που κάνουμε για την επόμενη ημέρα, είναι το πώς θα ξανασυζητήσουμε την ανάγκη για ένα ισχυρό, δημόσιο σύστημα Υγείας που θα ανταποκρίνεται στις κρίσεις.
Οι μέρες περνάνε με μεγάλη προσπάθεια. Όπως πάντα…αλλά και με τις νέες προσθήκες. Προσπαθώ να είμαι εντάξει στις οικονομικές μου υποχρεώσεις παρά το φόβο για το μέλλον.
Η διαχείριση της κρίσης της πανδημίας, εμπλέκεται και με το προσφυγικό αφού υπάρχουν στη χώρα πολλές χιλιάδες προσφύγων που ζουν σε έκτακτες καταστάσεις, σε κέντρα
φιλοξενίας, εκτός κέντρων όπως στη Μόρια κλπ.
Είναι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι, πολίτες πλήρους απασχόλησης, με όλα τους δηλαδή τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις; Είναι, δεν υπάρχει αμφιβολία. Κι όμως υπάρχει αμφιβολία τώρα με την κρίση.
Χιλιάδες μαθητές και φοιτητές αυτές τις μέρες συμμετέχουν σε αυτό το μεγάλο εγχείρημα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που κρίθηκε ως μονόδρομος μετά το κλείσιμο των σχολείων.
Αναπτύσσεται μία συζήτηση για το αν θα μπορούσε να είναι αλλιώς η κατάσταση με λιγότερα περιοριστικά μέτρα και περισσότερες ελευθερίες που θα επέτρεπαν και στην αγορά να κινηθεί καλύτερα.
Από τη μια μεριά είναι ο κανιβαλισμός που εκδηλώνεται συγκαλυμμένα και όχι μόνο. Το στίγμα του «ασθενή», η «απόσταση», η «ευθύνη», όλα αυτά που διαμορφώνουν μια παθογένεια, την οποία όμως οι φορείς της δεν την αναγνωρίζουν ως τέτοια, για τον εαυτό τους.
Η παγκόσμια οικονομία δέχεται εδώ κι ένα μήνα ένα μεγάλο πλήγμα και αναμένεται να συνεχιστεί για ακόμα έναν μήνα τουλάχιστον. Η ανησυχία είναι πολύ μεγάλη. Γιατί όμως υπάρχει τόσος φόβος για τις μελλοντικές επιπτώσεις;
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.OKΠολιτική Απορρήτου
